FECRİN ZİRVE TADI(gülce= buluşma)

Loş ışıklı bir yerde tökezleyip düşerken
Bin mumluk ampul yandı yüreğimde gizlice
Nahoştu bunca zaman sararıpta üşürken
Baharlar kapı açtı, gün açtı bu şehirde...

Doğmazdı güneş böyle, gri miydi rengi ne?
Gün döndü, yönü döndü…
Açtı kara perdeyi sildi sisi sevinçle
Erguvani laleler ördü narin gönlümü
Mahirce… Renklice… İnce ince…

Bazen vapur sırtında, bazen yeşil giymiş yakada
Yediveren açarken ne olur dursa zaman!
Akmasa şimdi boğazdan!
Diye kimdi yalvaran? …
En nazenin rengimle bendim yeniden doğan…
Dinmiş bak deli rüzgâr şefkat seli geliyor
Deniz üstünde bile kavak yeli esiyor

Kaçan tren ardından çekilen çifte kürek
Zor mizaclı kaderden hırsızlıyor anları
Güverteden dünyaya açılan bir çift yürek
Pusulasız rotada mutluydu imanları

Birkaç zarif lezzette
Kenetlenen el miydi?
Yürek mi?
Fecrin zirve tadı silinemez değil mi?

Yine güneş girecek, yarın eski haline
Bir varmışta bir yokmuş hikâyesinde gibi
Şelaleler akıyor gürül gürül, billûri
Bir gözü revnak iken birinin mahzun dibi

Köpük köpük yıkasa, ağartsa ya bulutlar
Bir hasretin omzunda kıvranan şu sancımı
Kınamayın ne olur ey sevdalı umutlar
İki damla yaşıma katamam utancımı

Yarın soğuk olsa da, boş ver aldırma gönlüm
Kırılacak dal belli, “yerdeydim zaten” diye
Lale ömrü gibiydi geldi geçti bir mevsim
Her şeyimi sakladım sımsıcak bir yüreğe

ASUMAN SOYDAN ATASAYAR
2010-istanbul