" ATAN ATANA

Ne zaman bir güle yarenim desem,
Dikensi dilleri batan batana!
Dost bildiklerimle bir meyve yesem,
Bire bin yalanı katan katana!

Kuru dala dönen yitirmiş özü,
İçinde kalmamış yarenlik közü.
Yürekten söylesem kısacık sözü,
Kaşını gözünü çatan çatana!

Bedenim aşk ile yanarken nara,
Halden bilmeyenler düşürdü zara.
Sorgusuz sualsiz çekerler dara,
Benliği meydanda satan satana!

Bu can pazarında kalmadı mertlik,
Alkışlanır oldu şimdi namertlik.
Sanıyor boş sözü kimi cömertlik,
Sözünün üstüne yatan yatana!

Bana diyorlar ki divane deli,
Can mezada düştü yoktur bedeli.
Feyzi’yim yanlışı sürgün edeli,
Ardımdan taşları atan atana!


Feyzullah SEÇKİN (Ozan Feyzi) "






Arife tarif gerekmez! Kâmil insandır, yaşamın merkezine insanı koyan! Koyarken de, değerleriyle - insanlık darasında- tartan!
Ozan Fevzi;

yaşadığı toplumun ve yer kürenin bir parçası olarak kendini toplumsal yaşamdan ve bu yaşamın insana yüklediği sorumluluklardan muaf tutmayan/tutmaması gerektiğine inanan duyarlı ve bilinçli bir ferdi olarak; sanatkâr hassasiyetiyle inandığı ve her koşulda uğruna mücadele verdiği, eğilip bükülmediği doğrular karşısındaki insancıl duruşunu çok açık, net ve samimi dörtlüklerle (üstelik Halk Edebiyatının 6+5' lik Hece ölçüsüyle yazılmış bu güzel KOŞMA' sıyla) dile getirmiş.

Söylemler her koşulda geçerli olan ve farklı ama aynı girdaba akan insan suretleriyle örtüşen hakikat paydaları.

Değerli ozanımıza, yaratıcı güçlü kaleme saygı ve dostlukla...