Avuçlarım,
ahh benim emekçi avuçlarım.
Bilirim acı çektiğini
Sadece sen değilsin acı çeken
Bak,
bin acının yorgunluğunu taşır oldu yüreğim

Ahh benim emekçi avuçlarım
kaç gündüzün
kaç gecenin ezilmişliği saklı nasırlarında
kaç aya,
kaç şafağa,
kaç güneşe,
bilmem kaç zamandır,
özlem dolu çocuk sevinciyle
çılgınca oynaşa hasretsin.
Acının,
özlemin,
sevginin,
hasretliğin biri bin yerde sızlıyorsa eğer
avuçlarım,
emekçi avuçlarım;
vücudumdan bir parça değilsin sen yalnız
acıktığımda ekmeğim,
susadığımda suyum,
düşmanımın yanında
arkamda dayımsın.
Canımdan bir parça,
cananımsın.

Avuçlarım,
ah benim emekçi avuçlarım.
Kimin içindir,
alanları doldurduğumuz
dişe diş,
başa baş,
kana kan,
cana can bunca yıldır dövüştüğümüz.
Daha bıyığım yeni terlerken,
kimin içindir zulümle tanıştığımız.
Hasretlik çekerken,
tay bakışlı,
kısrak huylu güzele;
çılgınca sevdalıyken yaşama,
en verimli çağımızda
kimin içindir?
ölümle oynaştığımız!

Avuçlarım,
ahh benim emekçi avuçlarım
seni
yaza, yaza bitiremem.
Sen bensiz,
ben sensiz;
vatansız şair,
anasız çocuk gibiyiz.
Ahh benim emekçi avuçlarım,
anlayacağın
seninle bir bütünüz...


Harun Yiğit