" Her kayanın altında -onun sıcaklığıyla zemherilere dayanan.. serinliğiyle kızgın güneşe direnen..Sürüklenmeden azgın sellerde, fırtınalarda yitikliğe savrulmadan- ona tutunmuş, onunla yaşama sımsıkı ve güvenle sarılmış nice canlı vardır; kayanın yerinden oynatılıp savrulmasıyla darma duman olan nice canlı...İşte, benim babamda benim güçlü kayamdı, direncim, yaşama tutunduğum gücümdü! Fâni dünya aldı gitti elimden..! Giden bedeniydi..kalan; bende ki ben' i... Ruh' un şâd olsun babam! Mekânın cennet..! Seni hep Rahmet ve saygıyla, sevgi ve onurla anacağım; nasıl anmayayım ki..? " r.d



Bir bebeğin
Minik elleriyle dokunuşunu kıskandım
Sana dokunamadım baba..
Bir çocuğun
Pervasızca sarılışını kıskandım
Sana sarılamadım baba..
Sevgisini haykıran çocukları kıskandım
'Seni seviyorum ' diyemedim..
Gölge olan kanatları kıskandım
Ben güneşte yandım..
Şeker yiyen çocukları kıskandım
Hiç şeker yiyemedim ki baba!
Babaya kenetlenen elleri kıskandım
Ellerim acıdı..
Uyurken masal dinleyen çocukları kıskandım
Benim masalım olmadı hiç...
" İlk aşk
İlk heyecan babayla yaşanırmış" dediler
Yüreğim dağlandı baba..
Çocukluğunu doyasıya yaşayanları kıskandım
Çocukluğumu yaşayamadım.
Ben çocukken büyüktüm baba!
Çocukluğumdan beri
Büyürken, "altın bileziğim" dediğin
Dürüstlüğün, erdemin rehberim oldu
Yönümü ararken hayat yolun da
Şaşmadan, şaşırmadan..
Sana lâyık olmanın onurunu yaşadım
Taşmadan, taşırmadan..
Can acıtan yokluğunda yürüyorum
Sensiz..

Ne olurdu
Sevginin bir dokunuş olduğunun ayırdında
Haykırsaydık, yaşasaydık en masum sevgileri
Baba- kızın sarmalanışın da..

Töre dedin
Gelenek, görenek dedin
Şu dedin, bu dedin
Esirgedin
Gizledin en güzel duyguları!
Biliyorum sevdiğini!
Tıpkı, seni sevdiğim gibi..
Geceleri üstümü örtüp
Saçlarımı okşadığını biliyorum..
Sevgiyle yüzümü seyrederken
Tanrı'ya yakardığını..
Yanaklarıma kondurduğun buselerin
Sevgi gülleri çıkardığını biliyorum.
Ne olurdu
Bu kadar çabuk büyümeseydim
Şımarsaydım
Dokunarak sana doysaydım baba!
Sevgine, şefkatine hasret bırakmasaydın
Minik ellerimi ellerinde
Tutsak etseydin baba!
Keşke..

Geç kaldım.. geç kaldık..
Geç bulup tez yitirdiğim
Doyamadığım babam!
Bir kerecik 'babacığım' diyemediğim..
Kollarımı boynuna saramadığım babam;
Övüncümsün
Gururumsun!
Kara toprağın bağrın da
Rahat uyu sen!
Hâlâ yanağımı okşamakta
Sevgiyle kondurduğun busen…
Baba' m...

2006.-Ankara

Refika Doğan