Her kayanın altında  -onun sıcaklığıyla zemherilere dayanan, serinliğiyle kızgın güneşe direnen...Sürüklenmeden azgın sellerde, fırtınalarda yitikliğe savrulmadan- ona tutunmuş, onunla yaşama sımsıkı ve güvenle sarılmış nice canlı vardır; kayanın yerinden oynatılıp savrulmasıyla darma duman olan nice canlı...

İşte, benim babam da benim güçlü kayam, direncim, yaşama tutunduğum gücümdü; fâni dünya aldı gitti elimden... Giden bedeniydi, kalan bendeki ben' i...
Ruh' un şâd olsun babam, mekânın cennet.. Seni hep rahmet, saygı, sevgi ve onurla anacağım...-
 
 
 
Bir bebeğin 
Minik elleriyle dokunuşunu kıskandım,
Sana dokunamadım baba!
Bir çocuğun 
Pervasızca sarılışını kıskandım, 
Sana sarılamadım baba! 
Sevgisini haykıran çocukları kıskandım,
'Seni seviyorum ' diyemedim... 
Gölge olan kanatları kıskandım, 
Ben güneşte yandım...
Şeker yiyen çocukları kıskandım,
Hiç şeker yiyemedim ki baba!
Babaya kenetlenen elleri kıskandım,
Ellerim acıdı...
Uyurken masal dinleyen çocukları kıskandım,
Benim masalım olmadı hiç!
" İlk aşk
İlk heyecan babayla yaşanırmış" dediler,
Yüreğim dağlandı baba!
Çocukluğunu doyasıya yaşayanları kıskandım,
Çocukluğumu yaşayamadım; 
Ben çocukken büyüktüm baba! 
Çocukluğumdan beri
Büyürken, "altın bileziğim" dediğin 
Dürüstlüğün, erdemin rehberim oldu
Yönümü ararken hayat yolun da 
Şaşmadan, şaşırmadan... 
Sana lâyık olmanın onurunu yaşadım 
Taşmadan, taşırmadan...
Can acıtan yokluğunda yürüyorum 
Sensiz.. 
 
Ne olurdu
Sevginin bir dokunuş olduğunun ayırdında
Haykırsaydık, yaşasaydık en masum sevgileri 
Baba- kızın sarmalanışın da!
 
Töre dedin,
Gelenek, görenek dedin,
Şu dedin, bu dedin
Esirgedin, 
Gizledin en güzel duyguları... 
Biliyorum sevdiğini, 
Tıpkı seni sevdiğim gibi...
Geceleri üstümü örtüp 
Saçlarımı okşadığını biliyorum... 
Sevgiyle yüzümü seyrederken 
Tanrı'ya yakardığını...
Yanaklarıma kondurduğun buselerin 
Sevgi gülleri çıkardığını biliyorum!
Ne olurdu 
Bu kadar çabuk büyümeseydim;
Şımarsaydım,
Dokunarak sana doysaydım baba! 
Sevgine, şefkatine hasret bırakmasaydın,
Minik ellerimi ellerinde
Tutsak etseydin baba! 
Keşke..
 
Geç kaldım, geç kaldık...
Geç bulup tez yitirdiğim, 
Doyamadığım babam! 
Bir kerecik 'babacığım' diyemediğim,
Kollarımı boynuna saramadığım babam; 
Övüncümsün, 
Gururumsun, 
Kara toprağın bağrın da
Rahat uyu sen! 
Hâlâ yanağımı okşamakta
Sevgiyle kondurduğun busen, 
Baba' m... 
 
Refika Doğan- 2006 Ankara