Başımda Sonbahar

Ev yirmi beş, büro yirmi yedi
Bu dert, bu çile ömrümü yedi.
Göçmen kuşlar bile şaşırdı
Son bahar başımda gümüledi...

Yeşil pancurlu ev kaldı rüyâlarımda
İçimde boydan boya, halı döşeli büro
Gönül dallarıma yağan kar dindi...
Senelerin avcundaki bu efkâr dindi.
Ev yirmi beş, büro yirmi yedi
Yaşıyor her biri anılarımda...

Eylül akşamlarında bir yalnızlık
Bir yalnızlık alır beni kollarına.
Çalkalar, çalkalar düşüncemi
Artık son limana demir attı atacak
Bu yorgun gemi...

Seherde uyanır, güne horozlanırım
Kamyonlar gelir şehre,
Üstünde ev eşyası...
Ve ben soluyan devlere eş duygularda
Göçmen kuşlaradır şarkılarım...

Mustafa Ceylan