BAYRAMLAR! (Gülce Buluşma)

Diyorsun ki üstadım!

“En acıktığın anda, dumanı tüten bir somunun köşesini bölmek,
Korktuğunda, güvendiğine sarılabilmek,
Dara düştüğünde, dost kapısını çalabilmek, bayramdır.”

Amenna ve saddaknâ!
Ama bu bayram başka bayram üstadım.

Zengin olmak, lütfu Rabbin insana,
Ne verirsen döner, misliyle sana,
Fakiri gözetip, aç doyurana,
Bayram değilse bu, nedir üstadım?

Diyorsun ki!
“Evde yalnızlığı noktalayan insan nefesi,
Akşam kapıda karşılayan yavuklu busesi,
Sevdalı bir elin tende gezmesi,
Nice adağın ardından çınlayan çocuk sesi, bayramdır.”

Kurbanlar keserek, çok şükür demek,
Lokmayı bölüşüp, yoksulla yemek,
Gönlünü alarak, bir selâm vermek,
Bayram değilse bu, nedir üstadım?

Asıl bayram sevmek sevilebilmek,
Suçundan ötürü af dileyebilmek,
Meçhul yol sonunu, düşünebilmek,
Bayram değilse bu, nedir üstadım!

ALİ GÖZÜTOK.
05 EKİM 2011

Bayram...
Sevinç dalgası ise yüzlerden gözlere, gözlerden gönüllere çağıldayıp akan; takvimlerden bir yaprak değil; insan davranışı ve ilâhî iklim; idrak sancısı ve göklerin dipsiz ufkunun çağrısı bunu sağlayabilir ancak. Küçümen bir yüreğe nihayetsiz acunu sığdıran insan, arzularının ve nefsinin azgın canavarının elinde, çürük dişleri arasında parça parça parçalanır da, o canavarı yenip, "benlik" gömleğini soyunduğunda "veren el alan elden hayırlıdır" şuuruna erdiğinde, hem kendi "bayram" a kavuşur hem de yanı, yöresi, tanıdıkları...
*
Ali Hocama teşekkürler...
Tebrikler...
Selâmlar ve saygılar sunuyorum...

Sayın Ceylan; İlgine yorumuna teşekkürler ediyorum. İnsan oğlu enaniyyetten yani benlik duygusundan uzaklaştığı oranda gerçeğe, Hakka Hakkın rızasına yaklaşır. Buyurduğunuz gibi veren el, alan elden her zaman üstün olmuştur. Dünya hayatında bize een büyük düşman kendi nefsimizdir. İnsan kendi nefsine esir olmuşsa, ondan kurtulmak, onunla savaşmak savaşların en zorudur. Ne mutlu o insana ki, nefsine galip gelmiştir. Onu ayaklarının altına almıştır. Bencillik duygusundan uzaklaşmıştır. Sevgi ve saygılarımla.