BEN ANAMI HİÇ KOKLAMADIMKİ

Takdirle yazılan,
Tedbirle bozulmazmış,
Doğduğumda kaderimi saran,
Kara bulutlar, her rüzgarla dağılmazmış…

Doğurmuş,
Ve terki Dünya etmiş anam, ölmüş,
Kendi kaygısına düşmüş babam,
Canımdan koparılmış iki balam…

Tek başıma çırpınmışım Dünya’da,
Bir gün, hafif, hafif esen yeller,
Fırtınaya dönüşmüş,kara bulutları çözmüş,
Ama içimdeki yangını da körüklemiş…

Anam olaydı dertleşirdim,
Sarılır boynuna ağlaşır ,halleşirdim,
Ne anam oldu, ne analığı yaşayabildim,
Onun için göğümün bir kenarında,
Bir karabulut ,gezinir durur,
Bulduğum her kokuda,anamı ararım,
Ama neye benzer, bilmem,
Ben anamı ,hiç koklamadım ki…


Hatice KATRAN