Hayat ömrümüzden almazdı öşür,
Binip aşk atına sürebilseydin.
Her celseye çağırmazdı mübaşir,
Sevginin harcını verebilseydin.

Ruh bedeni emer aşka yasaklı,
Durulmaz sulara bırakır aklı.
Mecnun'un direnci Leyla'da saklı,
Hakikat sırrına erebilseydin.

Ben avcı olaydım sen de bir elik,
Kızıl saçlarından örerdim belik,
Yanardı narında bağlık meşelik,
Menzile bir kere girebilseydin.

Seheri okşayan yelim yapardım,
Diz çöküp önünde inan tapardım,
Ne kökümden ne dalımdan kopardım,
Gönül meyvesinden derebilseydin.

Vuslatî dem çeker dolardı kâse,
Zülfün her teline düşerdi buse;
Güneş gecelere boyun baş eğse,
Mehtabı önüme serebilseydin.

Osman Öcal

Karac'oğlan dirilmiş mi ne?
Şahaneydi Hocam...
Sadece ASLI kelimesinde bir düzeltme gerek galiba..
Tebrikler, teşekkürler...

Teşekkürler Üstad.

Tek kelime ile muhteşem! Öyle ki; dörtlüklerin hangisini alıntılayacağımı bilemedim! Osman hocam kalemini gerçekten dinlendirmiş fazlasıyla. O gül kaleme gülce sevgi ve saygıyla...