Bir Bala Bir Zehre Bandırma Beni

Efil efil esmez yar seher yeli,
Derdi dil etmek mi gülün emeli?
Gönül reyhan idi daha evveli.
……….Susuz bir vahada yandırma beni,
……….Bir karaçalıya kondurma beni.

Bazen alev alıp yürek yakarsın,
Bazen efelenip gönül yıkarsın,
Bazen filiz verip aya çıkarsın.
……….Bir bala bir zehre bandırma beni,
……….Kara kışa koyup dondurma beni.

Alıp yüreğini yere çalmışsam,
Dikenini kırıp yolup almışsam,
Senden başkasına selam salmışsam;
………Tuttur bedduaya ondurma beni,
………Ne yürek ne dile andırma beni.

Söyle nazlı maral haber alayım,
Yeşermeyen düşte nasıl kalayım?
Hatalıysam eğer Hak’tan bulayım.
……….Konduğum bu daldan indirme beni,
……….Sevda sokağından döndürme beni.

Vuslatî selamlar selam edeni,
Tutacak halim yok kendi gideni,
İpliğe döndürdün koca bedeni.
……….Kopmak üzereyim sündürme beni,
……….Gömüp buzdağına söndürme beni.

19.07.2008
Osman Öcal

.
( HMMM :))))) )

HARİKULADE...

Oy, kurban olurum, oy...Yoruma gerek mi var? Yorumlanmış her bir mısra! Ne güzel bir yalvarış, ne güzel bir bekleyiş sevgiliye...
Bu kalem yorumlanamayacak kadar ileri kanatlanmış. Saygı ve başarı dileklerimle, dostça...

Zengin kafiye bu olsa gerek.
Muhteşemdi...
Okuru alıp götüren şiir...
Yüreğinize sağlık, saygılar

Evet,
Yürek gümbürtüsü de bu işte...
Şahaneydi...
Teşekkürler...
Tebrikler Osman Hocam...

Baştan sona güzel bir eser. İçten, samimi, dupduru...

Tebrikler, selamlar Vuslati'ye.

selam ve teşekkürler gönül dostlarına.