(Bir Millet Fedaisi:14) Anadolu’ya Sürgün


Sevgili Nur Üstad’ın o gün inzivagahı,
Firak elemleriyle çekiyor binler ahı.

Medine Mescidi’nde inleyen kütük gibi,
Rahlesinde bin figan dağları deler gibi.

Bir askeri müfreze aniden baskın yapar.
Sanki bir cani gibi Üstad’a davranırlar.

Gayet sert bir tavır ve lisanla muamele,
Üstad’da celadetle eder sert mukabele.

İslami şeceatla “ecel birdir değişmez”
Gerçeğine dayanıp karşısında eğilmez.

Bir yüzbaşı üç asker derhal yola çıkarlar,
Talebeleri ve halk yolda pusudadırlar.

Bir grupsa Üstad’a yavaşça yaklaşırlar,
Bir başka lisan ile Üstad,a yalvarırlar:

“İrşadınızdan bizi mahrum bırakmayınız,
Biçare gönlümüzü nursuz bırakmayınız.”

“Müsaade ediniz sizi göndermeyelim,
Bir İslam ülkesine sizi nakil edelim.”

Bediüzzaman ise onlara der ki şöyle:
“Gidiyorum biliniz ben kendi arzum ile.”

Gördüğünüz askerler benim talebelerim,
Hükmündedir. Merakı mucip yoktur bir halim.”

“Dönün evlerinize.” Müşfik ve müdebbiran,
Teselli ve teskinle yatıştırıyor o an.

Yolculuk esnasında kumandan ona gözler,
Bediüzzaman’ın hal ve ahvalini izler.

Maruzatını sunar: “Efendim zatınıza,
Medyun ve müteşekkir olduk irfanınıza.”

“İman ve din konulu hasbihallerinizden,
Çok istifade ettik o engin ilminizden.”

“Bizi halas ettiniz; tetkikte bulunmadan,
Delaletlere körü körüne saplanmaktan,”

“İstirham ediyoruz bizi zalim bir düşman,
Olarak bilmeyiniz, sayın Bediüzzaman.”

Şubatın sonlarında atlı kızaklar ile,
Karlı dağ yollarını zorla aşan kafile,

Erzurum’dan geçerek Trabzon’a ulaşır,
Orada bir camide gece misafir kalır.

Trabzon’dan gemiyle denize açılırlar,
Asker refakatinde İstanbul’a varırlar.

Baharın ilk günleri başlanmış yaşanmaya.
Müsaade yirmi gün İstanbul’da kalmaya.

İstanbul’dan giderken köprüde toplanırlar,
Halk ve dostlar Üstad’a hüzünle haykırırlar:

“Ey koca sultan! Bizi terk edipte nereye,
Gidiyorsun? ” Üstad’sa çıkarak güverteye,

Sakin ve huzur-u kalp ile onlara bakar,
Güverteden onları iki elle selamlar.

İskeleden ayrılan gemi İzmir üstünden,
Antalya’ya ulaşır ve inerler gemiden.

Oradan da Burdur’a getirilir durmadan.
Burada bir camide kalır Bediüzzaman.

Yedi ay boş durmaz hiç Kur’an’dan alır dersi,
Nur’un kapısı olur Deli Baba Camisi.

Ve ‘Nur’un İlk Kapısı’ el yazıları ile,
Çoğaltıp neşredilir dağıtmak suretiyle.

Mareşal Fevzi Çakmak Genel Kurmay Başkanı,
Burdur valisi ona Nur Bediüzzaman’ı,

Şikayet eder. Der ki: “Dini dersler veriyor,
Said Nur hükümete hiç itaat etmiyor.”

O da der ki valiye: “Ona ilişmeyiniz,
Ondan bir zarar gelmez, ona hürmet ediniz.”

Isparta’ya gelince başlar hizmete yine,
Isparta’da yirmi gün geçtikten sonra yine.

Oradan da alınıp Eğirdir’e gelinir.
Eğirdir’den Barla’ya tekneyle nakledilir.

(31. Mart. 2004 – İzmir)

Ali Oskan