BİR NEŞET ERTAŞ VARDI

Bozkırın tezenesi bozkırda neşet etti
O vurdukça sazına, aşkı ihanet etti
Türkü baba haykırdı yârine, dost ehline
Günah değil ah ile boz toprağı titretti

Kuşkanadındaydı vuslat, uçup gitti ovadan
Abdal gönlü dağı taşı aradı usanmadan
Dört mevsim, yedi iklime ulaşan
Boz diyarı bozlak yakarış sardı
Kırşehir’in bir Neşet Ertaş’ı vardı

El,gün, dost, düşman, yâr, ağyar demeden
Eğip, büküp, haram,yasak yemeden
Gamla hoş, aşkla sarhoş,dünya nahoş
Hakkı teslimdi sözü, özü yardı
Gönlünde yangın,
Yüreği od, kül, duman;
Kırşehir’in bir Neşet Ertaş’ı vardı.

Mızrapta yâr sesi, telinde sızı
Sonsuz olmalıydı aşkının tarzı
Sevda zor, kara kış, gelmedi yazı
Zulmetli geceye nidası vardı
Kırşehir’in bir Neşet Ertaş’ı vardı.

Asuman Soydan Atasayar

Her dizede, her mısrada merhum ustaya saygı ve sevgiyle bütünleşen duygular var nakış nakış...
Sevgili Asuman Hanım, güzel dost; hayat insanı ne kadar savursa da, bazılarına bir yüreğin gerçek fotoğrafını görebilecek göz ve derin hissayat bahşedebiliyor. Sizin yüreğinizi, o yürekte yükselen değerleri görmek ne büyük bit onur, büyük mutluluk! Çoğalsın o yürekler! Çoğalsın ki sevgiye, sevgi dolu insanlığa da meşale olsun! Kutlarım can, dostlukla...