Daha arı Fuzulî’den daha duru, 
Yunus’tan, Karacaoğlan’dan yok farkı dilimin. 
Gözlem diyorlar. İşte gözlerim; 
Dört bir yanda fıldır fıldır bakan. 
Özlemse noksan olan? 
Yüreğimde nakış nakış, oya oya... 
Onca yıl gurbeti içimde duya duya. 
Doğa mı? 
İşte ova, işte ırmak, işte göl, işte deniz; 
Yeşilse yeşil, maviyse mavi, alsa al; 
Görseniz, doyasıya türlü çiçek renk, renk... 
İşte çimen kokusu, işte yaprak, işte salkım saçak dal dal. 
Olmuyor! 
Şiirin tadı, tuzu, dizelere dolmuyor. 
Mayası bozuk. 
Sordum, bir şey var ki noksan? 
Söyledi: “Aşk aşk aşk! ”
 
Ahmet Özdemir