BU TÜRKÜYÜ İLK DİNLEDİĞİM YILLARDA CEYLANALRIN MAHLAS OLDUĞUNU BİLMEYECEK KADAR CAHİLDİM. AMA VURGUNDUM BU TÜRKÜYE. HER İKİ USTAYA DA TEBRİKLER.

Bu türküyü doksanlı yılların başında bir yerel radyoda tesadüfen dinlemiş ağlamıştım. Sanırım ilk kez İlyas SALMAN'DAN dinledim o tarihte ve akabinde Musa Eroğlu...Tabii, lojmanda oturuyorum ve hoca ile henüz tanışmamışım. Fakat enteresan bir durum vardı ki, bunu aradan geçen onca zaman sonrasında farkettik. Hocayı tanımamakla birlikte bu türkünün güfterekârı olduğunu da bilmiyordum ama aynı çatı altında iki şiirsever olarak birbirimizden habersiz çalışmışız! Ve bir gün geldi ki şiir kavşağında tanışıklığımız gerçeğe dönüştü!
Kader
yazgı diyorum! Çünkü bu türkü gerçekten içimi dağlamıştı ve her defasında ilk kez dinliyorcasına etkileniyordum İnsan iç dünyasında yürekten inanıp istedi mi bir şeyi, ummadığı, beklemediği bir zamanda mutlak karşısına çıkabiliyor! Dedim ya kader! Allah her üç ustaya da ( Mustafa Ceylan, Musa Eroğlu ve İsmail İpek )sağlıklı ve huzurlu nice yaşamlar nasip etsin...

seven yürek bir garip oluyor,
bazen içi içine sığmayan bir ateş topudur patlar
bazen içi içine çekilen bir göl gibi kurur gider....

yüreğinize sağlık üstadım..