Boyun Bükmüş Çıkan Fallar(Musammat Gazel)

Açık bağrım kabuk tutmaz, yaram kaynar coşar telden,
Uyur dağlar gönül yatmaz, kanar bir gam taşar çölden.

Yürek her dem yanar düşten, çilem çağlar düşen yaştan,
Kader vurmuş sebep baştan, hemen hicran kapar yelden.

Tüter derdim yetim yollar, boyun bükmüş çıkan fallar,
Tutup kalsam bütün dallar, sanırdım dost, kırar belden.

Hazan gelmiş sevim harman, döner şaşkın sayın kirman,
Uçan kuştan sorar derman, dedim turnam bilir dilden.

Kanat çırpan haber yorgun, bu aşk çoktan yemiş sürgün,
Kavuşmazsam kesin bir gün, gelip dostlar tutar saldan.

Günüm zindan gecem berbat, yüküm hasret sürer heyhat,
Şirin’den yaslıdır Ferhat, geçilmez deryadır selden.

Yeşil bağlar viran kalmış, değen samdan gazel dolmuş,
Ayaz çalmış gülüm solmuş, buruktur Vuslatî halden.

Osman Öcal

Mefâ'îlün / mefâ'îlün / mefâ'îlün / mefâ'îlün