Pencereme şavkı vuran dolunay,
Bakışınla bendimi yıkıp geçme!
Küsmedin mi yıldızına sen hiç, sor!
Kılıç olup yürekçiğimi biçme!
Bu gece efkârlıyım, sorma bir şey!
Gönder yakamozları loş odama,
Yıldızlar olsun misafirim, gece!
Bu gecelik mihmanım ol, kal bende,
Bu gece dol ışıl ışıl içime!

Yavaş yavaş uzaklaşıp kaybolma!
Çekip gitme, gökyüzüm çok karanlık,
Gitme, manolyalar üşür dolunay!
Yüklemesen bulutları ne olur,
Ne olur yağdırmasan başıma kar?
-Belki son Eylül, son gazel döküşüm,
Savrulan yaprağıma iç çekişim-

Küstüğümü anlamış gibi bakma,
Bakma bu gece ki zarıma benim!
“Bülbülün çektiği dili belası”
Kulağımda çınlamakta nidası!
Topu topu iki mısra mirası,
İkisi de ciğerimin karası!

-Doğ yeniden, doğ içime Mahperi,
Getir o mutlu günlerimi geri!
Getir, dönmesin bu an bilmeceye,
Ya da savur küllerimi geceye…
Düşünme üşür diye manolyalar!-


Refika Doğan –Antalya 29 Eylül 2012

dolunay yoksa yıldızlar, yıldızlar yoksa zifir. gönlümüz hep dolunayı ister. tebrikler değerli kaleme. saygılarımla.