Bu kudsi gecenin hürmeti için


Ahmet ÖZDEMİR
****************

Dün ağustos zaferlerini bugün saymaya devam edeceğimi yazmıştım. İşte bir kaçı:

1551 Trablusgarp, 1553 Korsika, 1571 Kıbrıs, 1578 Fas ve Tiflisin fetihleri ve Çıldır Zaferi'ni, 1583'de Revan'ın alınışını, 1645 Hanya Zaferini listemize ekleyebiliriz. Liste uzar gider ve son satıra geliriz. Buraya 30 Ağustos 1922 tarihini ve karşısına Büyük Zafer'i yazmamız gerekir.
26 Ağustos 1922'de başlayıp 30 Ağustos 1922'de sonuçlanan Büyük Taarruz ve Dumlupınar Meydan Savaşı, Malazgirt kadar önemli ve değerli bir zaferdir... Bu zafer, Kurtuluş savaşlarımızın tacıydı.Ülkemizi işgal edip paylaşmaya girişen Batılı istilâcılara karşı kazanılmış ve onları denize dökmemizi sağlamıştı.
"Şu kopan fırtına Türk ordusudur yâ Rabbi,
Senin uğrunda ölen ordu budur yâ Rabbi,
Tâ ki, yükselen ezanlarla müeyyed nâmın
Galib et, çünkü bu son ordusudur İslâm'ın."
Yahya Kemal Beyatlı, Büyük taarruz emrinin verildiği 26 Ağustos 1922 günü için böyle dua ediyordu. Büyük zafere gebe gecelerin dualarından birini de 17 Ağustos 1968 günü vefat eden Necmettin Halil Onan yapıyordu:
"Bu kudsî gecenin hürmeti için
Bu yurdu bir parca güldür, Yârabbi!
Senin Habib'inin ümmeti için,
Bu acı felâket züldür, Yârabbi!

Karardı bahtımız şimdi büsbütün,
Suçumuz bu kadar çok mu, Yârabbi?
Vatanın ufkunda alçalırken gün;
Hiç necat ümidi yok mu, Yârabbi?

Ne büyük günahlar işlesek de biz,
Gufrânın onlardan oldu, Yârabbi!
Günahkâr kullarız, âsî değiliz,
Gönlümüz seninle doldu, Yârabbi!

Bu kudsi gecenin hürmeti için,
Bu yurdu bir parça güldür, Yârabbi!
Büyük Resl'ün ümmeti için,
Bu kadar felâket züldür, Yârabbi!"

Malazgirt Zaferi Anadolu'nun kapılarını açtı ama, 30 Ağustos Zaferi ile Anadolu'yu yeniden fethettiğimizi, Anadolu'ya Türk mührünün ebediyen vurulduğunu söyleyebiliriz. Çünkü 30 Ağustos, yurdu baştan başa istilâ ve işgal edilmiş, silâhları elinden alınarak savunmasız bırakılmış, genç kuşakları bitip tükenmeyen savaşlarda mum gibi erimiş, yoksul ve yoksun düşmüş bir ulusun yeniden silkinişinin destanıydı. Bu destanın aşamaları, şairlerimizin dizelerinde kare görüntü buldu.
Bizi 30 Ağustos'a ulaştıran günlerin hikâyesini, Faruk Nafiz Çamlıbel'in dizelerinde okuyoruz:
"Düşman ilerliyordu üstümüze her yandan,
Her gün yeni bir parça sökülüyordu vatandan,
Onlar ilerledikçe derdi Gazi Kumandan:
"Düşmanı boğacağım, yurdumun kucağında!"

Kışın kara gömüldük, yazın güneşte yandık.
Çoluk çocuk cephene taşıdık, sandık sandık.
Düşmanı boğmak için iki yıl hazırlandık,
Vatanın bucağında, milletin ocağında.

"Dumlupınar"da yaptık meydan muhaberesi,
Çöktü düşman başına yerin göğün kubbesi,
Süngümüzle kazıldı zalimlerin türbesi,
Cehenneme gittiler Ağustos sıcağında.

Düşmanların üç günde koptu kolu kanadı,
"Başkumandan Harbi"dir bu şanlı cengin adı,
Dediği yerde Gazi düşmanları hakladı,
Şüphemiz yoktu işin böyle olacağında.

Üçüncü gün orduya, Türk'ün büyük önderi,
Dedi: "İlk hedefiniz Akdeniz'dir ileri!"
İleri gidiyoruz işte o günden beri,
Yorgunluğun işi yok kimsenin bacağında!
O günlerin hikâyesinin bir bölümünü de Nazım Hikmet'in Kuvayi Milliye destanından okuyabilirsiniz.
"...

Dağlarda tek tek ateşler yanıyordu.
Ve yıldızlar öyle ışıltılı, öyle ferahtılar ki şayak kalpaklı adam
nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden güzel, rahat günlere inanıyordu
ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında,
birdenbire beş adım sağında onu gördü.

Paşalar onun arkasındaydılar.
O, saati sordu
Paşalar: 'Üç', dediler.
Sarışın bir kurda benziyordu
Ve mavi gözleri çakmak çakmaktı.
Yürüdü uçurumun başına kadar,
eğildi, durdu.
Bıraksalar
ince, uzun bacakları üstünde yaylanarak
ve karanlıkla akan bir yıldız gibi kayarak
Kocatepe'den Afyon ovasına atlayacaktı
........"