" BU SENE(GÜLCE-Üçgül)

Senelerin ağlayan gözlerini sileyim,
Kundağında, bileyim nazlı bebek mutlu mu?
Yarından umutlu mu, yaprak yaprak şu takvim?

Desin, söylesin bana, dipsiz göklerin dili:
Yolcuların mendili ağıt yüklü mü gene? !
Zalim ise bu sene, dayanamaz şu kalbim..

Hastalıklar, savaşlar, kavgalar bitecek mi?
Ocaklar tütecek mi sevgide ve barışta?
Tank paleti bu kışta paslar tutsun ey Rabb’im! ..


Mustafa Ceylan "




Öncelikle Yeni Edebi Akım: Gülce çalışmaları içinde bir nazım türü olan ÜÇGÜL' ün yaratıcısı Mehmet Nacar Hoca' mıza teşekkürlerimle, saygıyla...


İnsanı umuda götüren de umutsuzluk içinde bitiren de -bohçası açılmamış- senelerdir; ne getirip götüreceği bilinmeyen seneler...İnsan ağlar da seneler ağlamaz mı? Ağlar...Ağlatarak ağlar! Kundağında mutsuz bebelerin, yarınından umutsuz takvimlerin hangi yaprağına tutunmuş bekler acep umut?

O dipsiz gök dile gelse diyecek insanoğlunun vefasızlığını, ihanetini ama...
Kaldı ki zalimliğini sürdürürken aralıksız, seneler; ne yolcularının mendilini kurutuyor ne tekleyen şu kalbi kavuşturuyor dinginliğine; yorgun, bitap, bîçare...Kıyımlar, yıkımlar...Sönen ocaklar, sevgisiz, adaletsiz, barışsız yaşamlar hır gür...ve bütün bu ürkülerin üzerine bir çizik atarak , umudun kanadına tutunmak isteyen sevecen yüreğin yaşama küçük de olsa bir pencere açabilme çabası...

Yüzyılın gündeminden hiç düşmemiş (düşmeyecek de...) sorunların sanki kısa bir özeti çıkarılarak nakışlanmış mısralar sitemle, hüzünle, umutsuzlukla, kaygı ve bekleyişle... -Ucu yakılmış temenni mektubuyla- tutunmuş turnanın kanadına umut, yine de...
Değerli kaleme saygıyla...