Evimde Çam Ağacı
Kederde ve tasada 
Moralimin ilacı,
Huzur sunan otacı...

Sanırdım ki; 
Ağacım memnun/mesrur, yerinden,
Yaşamaz keder/acı..

İlk kez farklı göründü; 
Tanıdık değil gibi, gözlerime yabancı
Gariplik var halinde, sanki benden, davacı? 
**
Muhayyileme düşen kareler eşliğinde yudumlarken kahvemi,
Dokunuyorum dallarına; 
Ciğerlerime kadar nüfus ediyor kokusu, reçinenin...

Kuşatan atmosferin kıskacındayım..
Bir an da ters-yüz her şey…

Sorular perçinlendi; 
Yarası mı var, gizli? 

Düşmemişti algıma; 
Ağacımın bağrında tüten vatan hasreti...

Boyut değiştiriyor düşüncelerim
Köprü kuruluyor aramızda
Bir ortak dil doğuyor..
Katmer-katmer, iğneli yaprakları Haykırıyor hüznünü, sükûtunda; 
Ne mümkün hissetmemek
Ruhuma işliyor mahzunluğunda saklı, kederi...

Dalınca derinlere
Dağılır sisler; 
Ayna tutulmuş gibi bilinir, bilinmezler; 
Nakşolur içinize kederin/acının, garipliğin tasviri...

Hadi “AĞAÇ” deyip geç,
duyma/işitme haykırışını! 
Bırak kendi hâline; 
Görmezlikten gel ıstırabını,
gücün yeterse…

Öyle tesir etti ki; 
Keskin bir kılıcın kıvraklığında kavis çizip geçti hikâyesi; 
Yudumladım hüznünü; 
Reçine  gibi yapıştı içime, yetimliği…

Ayrı düşmenin çaresizliği
Kurşun gibi oturdu yüreğime; 
Öyle yaralandım ki...
*
Yurdundan kopartılmış vatansız Çam Ağacı
Dinsin diye bu hasret, her an her dem duacı
Bize huzur sunarken, kendinde hicran, acı..
Hep inler ORMAN diye, edilse de baş-tacı…
*
"Bülbül neylesin ALTIN SARAYI, 
Kanat çırpacağı YURT OLMAYINCA"
...
Belki de bir HİKMET var, sırrı çözülemeyen; 
Kimisinin gözyaşı kimilerine rahmet…

Metanet Yazıcı /06 EYLÜL

Ayrı düşmenin çaresizliği
Kurşun gibi oturdu yüreğime;
Öyle yaralandım ki...
*