Dertli başım eser durur, can dayanır yanar her an,
Bir selâmın getirmeyen posta geçer, yağar boran.


Âh be gülüm, batan günüm; açsa n’olur şu bahtımız,
Bitse zulüm, susar ölüm; gel ne olur yürek saran!


Sus yüreğim sus, n’ ola sus! Duymasınlar efkârını,
İyi belle benim gülüm, duvarları yıkacağım!
Saçlarıma yağan karım duymaz ki telin zarını,
Bekle beni gönül erim, takvimleri yakacağım!


Sen baharım, bahar dalım; senle gelir baharlarım,
Senle açar gönül falım; eyleme köşkümüz virân!

Bekle canım, dayan desem; güllerimiz yanar mı yâr?
Bil ki kanar içimde aşk, bir bûsenin tadında an...


Avuç avuç içtim aşkı ve sevdayı, kanamadım...
Kış ortasında çileyi kaymak bildim be adamım!
İşte bu yüzden vurgunum, bu yüzden gönül inadım!
Seni özlemekten hüküm giydim, üzülme sen canım!

Refika Doğan-Antalya 2010


Aruz Vezin Kalıbı: Müfteilün / mefâ’ilün / müfteilün / mefâ’ilün