gözüm değiyor hesapsızca savrulan can kırıklarıma..
acıyor ruhum yürüdükçe kırık parçalarda.
ne kadar ağlasam nafile, yok ki dönüşü eski haline..
buzlu cam kırıkları batıyor acıtarak yüreğime,
pişmanlıklar üstüme üstüme geliyor..
azap çekiyor ruhum, sendeliyor bedenim.
anlaşılan ağır ağır ödeniyor ömrün bedeli..
şu gök kubbede nice canlar acı çekiyor ben gibi,
hükmettikçe kırık parçalar ruhuma,
hüsranlarım can bulsa da kanayan yaralarımda..
ölüm berdel istemiyor ödenecek hesaba…

sahra çölüne eştir kavrulan ruhların dansı,
yanarak tutuşan yüreğin akıbetidir bir seraba yenilgisi..
akbabaların çığlığıdır beynimde yankılanan akis´i,
alev aldıkça yürek, vaha görmektir tek getirisi..
yarınları düşünmeden bu günden tükettik,
yaklaştıkça o gün..
haktır ruhumuza batan can kırıkları..

güneş havletinden vazgeçse bile,
sönmüşse yıldızlar gökyüzünde..
duaya kalkmışsa tüm ağaçlar, o gün yakınsa bile,
seda etse de tüm kuşlar,cümle alem niyaz etse de,
gücüne güç katsa da zalimler, bir yerlerde yüreğim ağlıyor,
uzaklar yakınsa bile, benim gönlümde can evim kanıyor…

savruldu bedenimden parçalar tuzla buz misali,
basamakları kırıldı kristaldi yaşam merdiveni,
adımlarım hep boşluğa geldi geçti, kaygandı zemini..
düştükçe ruhum derin zifiri bir karanlığa,
zemheri soğuk vuruyor, can kırıkları batıyor ayaklarıma…

yıllarca içmedim kana kana ben hayat şerbetini
heyhat..! gönül kırık, buruk ruhum şimdi
acımadı hoyrat bir el, kırdı geçti kristal heykelimi..

duaya kalktı tüm mahlukat,
yer gök inledi Mevla´dır hakikat
bir nefestir kristal ise, bu hayat..
affediliş, imanla dolu uzun bir hayat…