Can Yoldaşı Dr. Necati Özdemir'i Anıyorum
10 Ekim 2014 Cuma 22:23

Ahmet ÖZDEMİR
****************

Hala aramızdan ayrıldığını kabullenmediğim can yoldaşlarından biri Necati Özdemir'di. Kanser olduğunu ve sayılı günleri kaldığını biliyordu. Ama son anına kadar başkalarına şifa dağıtmayı sürdürdü.

Can, canlılarda yaşamayı sağlayan, ölümle vücuttan ayrılan madde dışı varlık olarak tanımlanır. Yaşamak demektir, güç demektir. Onu varlığınız, özünüz olarak kabul edebilirsiniz. Ruh, dirilik, gönül olarak tanımlayanlar da vardır. Çok içten sevimli şirin kimselere can, derler. Dahası Bektaşilik ve Mevlevilikte tarikat kardeşliğidir. Tasavvuf öğretisinde bütün bedenler aynı nurdan var olmuşlardır. Can kelimesindeki "cim" harfi akla, "nun" harfi nura karşılıktır. Nurda bir akılda bir olanların kardeşliği anlamına gelir.

Can gibi bir can'dı Dr. Necati Özdemir... Soyadlarımız aynı. Ana bir baba bir kardeş değiliz. Ama "can kardeşliği", "can yoldaşlığı" derseniz, el hak doğrudur. Onun için geçen yılın ocak ayında "Dr. Necati Özdemir, çağdaş zamanların halk ozanı. Eskilerin 'kökü mazide ati' dediklerinden. Gelenekten kopmadan geleceğe ilerliyor. Yirmi birinci Yüzyılın türküsünü söylüyor," diye yazmıştım.

Özdemir, Erzincanlı cumhuriyetçi bir milli eğitim neferinin çocuğu. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi'ni bitirdikten sonra Almanya'ya gitmiş. Genel Cerrahi ve Damar Cerrahisi ihtisasını tamamlamış. Gurbette dizelerinin yankı bulduğu ezgileri ve lise yıllarında tanıştığı bağlaması en yakın arkadaşı, dert ortağı olmuş.

"Can"la ilgili anlamların tümüyle özdeşliği var. Türkiye'ye döndükten sonra çıkardığı ilk albümü "Can Damarı" adını taşıyordu. Bunu "Can Pınarı" izledi. 2010 yılının ikinci yarısında "Can Diyarı Erzincan" ve "Can Pazarı - Pir Sultan" dinleyicilerle buluştu. Daha sonraki albümünün adı "Can Yoldaşı" oldu.

"Bülbül oldum gülistanda
Dalıma yoldaş isterim
İki kapılı bu handa
Yoluma yoldaş isterim"

sözleriyle başlayan türküsü albümün ilk eseri olmuştu. Dr. Necati Özdemir, önceleri yeni albüme "Can Korkusu" adını vermek istemiş. Nedenini şöyle anlatmıştı:

"Doğrusu buydu. Çünkü korkuyorum. Hem de çok korkuyorum. Bu korkum salt Türkiye'nin bilinen hallerinden kaynaklanmıyor. Mesela mezhep çatışması mesela etnik çatışma mesela geçmişte yaşadığımız siyasi çatışma vs vs vs. En büyük korkum insanlığın bilim ve teknikle buluştuğu nokta. Bu nokta hep kuvvetliden yana hep sözü geçenden yana... Önce insanlar daha kolay nasıl yok edilir veya köleleştirilir; araştırılıyor. Sivil amaçlar ikinci planda kalıyor... Einstein'ın başkana yazdığı mektuptan tutun da şu andaki gen teknolojisinin dünya sağlık örgütünü nasıl kontrol ettiğine kadar bir sürü gelişme beni korkutuyor... Kendi buğdayımız nasıl yok olma tehlikesi ile karşı karşıyaysa, sağlığımızda aynı tehlike altında.... Savaşlardaki sivil kayıplar teknoloji geliştikçe artmakla kalmayıp daha şeytani yöntemlerle yıllar sonrasında da etkin oluyor. Yani sakatlık ve ölüm ama on yıllara dağılmış.."

O bunu söylerken biz kanserin pençesinde olduğunu bilmiyorduk. Onun korkuyorum dediğini başka şeylere yorumluyorduk. Korkusu dizelerine, dizelerinden ezgilerine yansımıştı. Nitekim çıkacak albümün ikinci eserinde "Korktutuyor" nakaratını yineleyerek söylüyor:

"..... Çok hızla akıyor zaman
Kaplıyor dağları duman
Bilim teknik ve de insan
Korkutuyor, korkutuyor"

Dr. Necati Özdemir'in son albümünde 12 türkü yer aldı. Sözü ve müziği kendisinin olmayan dört türküye yer vermişti. Bunlar arasında Yunus Emre'nin bir ilahisi vardı. Âşık Nizari'nin olduğu söylenen, fakat Feyzi olarak mahlaslı "Bir derdim vardı bin daha oldu" dizesiyle başlayan deyişini çalmış okumuştu. Kütahya'da Hisarlı Ahmet'ten derlenen "Yağmur yağar" ve Karadeniz yöresinden " Dertliyim kederliyim" adlı türkü diğer iki konuk eseri oluşturuyordu. Batıdan doğuya, güneyden kuzeye Anadolu'yu kucaklıyordu. Diğer türkülerin sözleri ve müzikleri Özdemir'e aitti.

Sanatçı, felsefi öğeler içeren, sorgulayan, karamsarlık yönü ağır eserlerinden seçki hazırlamıştı. Örneğin bir türkü "Ey sevdiğim bu nasıl iş / Pişmiş aşa su katışmış / Her geçen gün masalmış / Bunda benim günahım ne" dizeleriyle başlıyordu. Bir başkası "Sus pus olmuş sazendeler bu gece / Hazırlan fırtına kopmak üzere / Kalbime tünemiş kuşlar uçuştu / Cam kırığı gibi doldu içime" diye endişelerini dile getiriyordu ve kendini "eski madende göçüğe" benzetiyordu.

"Biz feleğin bir gününü görmedik / Yetim hakkı ile devran sürmedik / Gerçek dostun kıymetini bilmedik..." gibi toplumu "Geçti giden zaman değişti devran" gibi zamanı, mekânı, insanı sorgulayan türküleri Dr. Özdemir'in sazı ve sesinden dinledik. O Hak'ka yürüdü biz yine dinliyor ve şimdi başka gerçekleri de görüyor, duyumsuyoruz. Can Yoldaşı'nı rahmetle anıyorum.