ÇANAKKALE’DE BULUŞMAM VAR

Sana güller getirdim,
Şehirlerin efendisi.
Kan renginde mi açar
Dağlarında kırkikindisi?
Aşk seyitmiş meğer seyit aşkın kendisi
Ferhat’ın dağları deldiğine yanarım.

Arzına erince murada vardım.
Kınamı Ege’nin suyuyla kardım.
Simli bohçalara toprağın sardım.
Atadan yadigâr sandığım sensin.

Sana ak güvercin getirdim.
Semanda saklasan onu.
Serçeler şahin olur elbet vatansa konu.
Geçilmedin geçilmezsin yok sonu.
Hiç mi düşünmedi fikir yoksunu;
Fakirin onca yoldan geldiğine yanarım

Sırtlarına ateş yağmaya görsün.
Gül çiçek boynunu eğmeye görsün.
Bir düşman çizmesi değmeye görsün.
Yandığım yandığım yandığım sensin.

Sen kalk demir zırhlara bürün.
Ve sen kalk kutlu toprağımda bir hayalet gibi görün.
Sen kalk alevler kus Mecidiye’ye
Ve teşekkür bile edemeden,
Suratında patlayan;
Seyitten gelen hediyeye...
Kara bulutlarla arzımı kirlettiğine;
Maviden deryamı deldiğine yanarım.

Aşk bini bir ile dize getiren.
Sen beni bir kutlu gize götüren.
Türküler yaktığım o kara tren;
Ansız sefer edip bindiğim sensin

Sana Seyitler getirdim...
Seni sırtlanacak seyitler.
Ne desem kifayetsiz,
Ne desem eksik,
Seni mi anlatacak beyitler?
Sende bir ünlem olsun;
Koynunda sakladığın şehitler...
Düşman bu,
Seni bir nokta bildiğine yanarım.

Sanadır selamım sana sevdalım.
Mavi deryalarda suna sevdalım.
Koynunda yer var mı bana sevdalım.
Canımı canına sunduğum sensin.

İBRAHİM ŞAŞMA