Buz kesmiş insanlık
Bu kentin öksüz ve yetimleri kundaklar beni
Cesur bir sırdaş olur tütün ve duman
Aykırı kelepçelenmiş
düşlerime
Ortak olur cam dışları
üşüyüşlerime
Çay kaşığı insaf et
Sımsıcak girdabına beni de kat
Ah! Münzevi şefkat
Dönsün başım dünya misali
Bulunmasın alemde derdimin emsali

Yağmurlar otursun sofralarıma
Berduşlar toplansın selalarıma
Adresim yazılsın belalarıma
Bir can bütün içten kavgalarıma

gülce de bir tomurcuk daha açtı. tebriklerimi bırakıyorum.