DERS : 5

KONU: CESARET-2



HAZIRLAYAN: Mustafa CEYLAN



Merhaba Arkadaşlar!

Geçen dersimizde, "size bir fıkra daha anlatayım, bakalım bununla ne demek istenmiş, üzerinde durup sonuçlar çıkarmaya çalışın, olur mu?" demiştim ve şu fıkrayı anlatmıştım :



"Günlerden bir gün Temel, bankadan para çekerken içeri hırsızlar girmiş. Herkesi esir almışlar. Hırsızlar, rehinelerin fazla olduğunu görünce birkaç kişiyi öldürmeye karar vermişler. Bu nedenle, herkese adını sormaya başlamışlar. Temel´in yanındaki kadına gelmiş sıra:

-"Adın ne?"

-"Ayşe."

-Benim annemin adı da Ayşe" demiş hırsız ve kadını serbest bırakmışlar.

Sıra kendisine gelince Temel, ölüm korkusuyla cevap vermiş :

-"Adım Temel, ama arkadaşlar bana Ayşe derler."



Evet, fıkramız bu…

Bu fıkra ile; korkaklığın insanı ne kadar gülünç durumlara düşürebileceğini görmekteyiz. Cesaret, bilgili, kültürlü olmamıza bağlıdır. Bilgisiz insan korkak olur. Cesaret, en zor anlarda bilgi birikimini ve hayat deneyimini değerlendirmekle ortaya çıkar. Hangi durumlarda, ne tür davranılması gerekir? Bu soruya cevap verdiğimizde, her olay ve her gelişmede "neden ve sonuç" ilişkisini kurar, kendimizi ve çevremizi rahatlatacak güvenilir yorumlara ulaşırız.



Dünyanın en cesur Milleti, bizim milletimizdir, yani Türk Milleti. Özellikle en zor ve karanlık günlerde Türk Milleti, o karanlığı yok etmesini bilmiş; üzerine gelen çok sayıda düşman kuvvetini yenmiştir. Korkak milletlerin askeri de korkak olur. Tarih sayfaları, kararlı ve hedeflerini bilen, vatanını, bayrağını, bağımsızlığını her şeyin üstünde tutan Türk askeri Mehmetçik´in kahramanlık destanlarıyla doludur.



Derler ki;

"Savaşın en kanlı günlerinden biri…

Asker, en iyi arkadaşının az ilerde kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin üstünde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar. Asker teğmene koştu ve;

-"Teğmenim, fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?"

-"Delirdin mi?" der gibi baktı teğmen; "Gitmeye değer mi?"

"Arkadaşın delik deşik olmuş… Büyük olasılıkla ölmüştür bile… Kendi hayatını tehlikeye atmaya değmez…"

Asker ısrar etti ve teğmen ona "Peki" dedi… "Git o zaman."

İnanılması güç bir mucize…

Asker o ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa geri döndü…

Birlikte siperin içine yuvarlandılar…

Teğmen kanlar içinde askeri muayene etti… Ve arkadaşına döndü :

-"Sana hayatını tehlikeye atmana değmez demiştim, arkadaşın çoktan ölmüş…"

-"Değdi teğmenim, değdi…" dedi asker.

-"Nasıl değdi?" dedi teğmen. "Bu adam ölmüş, görmüyor musun?"

-"Gene değdi komutanım… Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağ idi. Onun son sözlerini duymak dünyaya bedeldi benim için…" dedi

Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı :

-"Bana aynen şunu söyledi komutanım: "MEHMET!... Can kardeşim, GELECEĞİNİ BİLİYORDUM!..."



Evet arkadaşlar;

Türk Milleti, kadını-erkeği-yaşlısı ve genciyle gerçekten kahraman bir Milletdir. "Çanakkale Geçilmez" diyerek, vatanını koruyan, yurdu uğruna gözünü kırpmadan seve seve canını verebilen bir Milletdir.

Hattâ, kahraman askerimiz Mehmetcik, cephede savaştığı düşman askeri yaralandığında onu kucaklamış, tedavi etmiş, bağrına bile basmıştır.







İşte bu resimde Çanakkale´ de bir Türk askeri kucağında yaralı bir düşman askerini hastaneye yetiştirmeye çalışmaktadır.



Sevgili arkadaşlar;

Kaba kuvvetten kaynaklanan cesaret yerine, aklı ve kuvveti, sevgi ve dostluk çizgisinde, Millet ve vatan sevgisiyle kullanmalıyız. O zaman, Atalarımıza lâyık birer evlât oluruz.



Gelecek derslerimizde buluşmak üzere, esen kalınız….