Oturum Aç

***Site Yönetimi*** · (Bu mesajı son düzenleyen: 20/05/2018, 11:24 Site Yönetimi.)

Cumhuriyet’te bana bunu layık görüyorlar!

YUSUF ÖZCAN

[Resim: 32982611_2008239789248191_52406260612926...e=5B763D3D]

Sivas’ta Ulu Camii avlusunda çocuklar/Yalvaran gözlerle etrafa baka baka/Açıyorlar küçük esmer avuçlarını/Emmilerim sadaka emmilerim sadaka.
Hükümet konağının yanında biri/Bir kemik kalmış bir deri/Boya cila yimbeş, boya cila yimbeş diye ağlıyor/Ve daha fırça bile tutamıyor elleri. Y.Bülent Bakiler

Erkek arkadaşına gülümseyen hanım kız, dudaklarının kenarından bilmem ne marka salça rengindeki sızıntıları yalayarak yürürken, bir garibin ya da kaç gündür midesine doyurucu tek lokma girmemiş yetimin farkında bile değildi. Onu seyreden boyacı çocuk, meydandaki gönderinin dibine çökerken yutkunuyor ve buğulu gözlerini kirli yeninin tersiyle saklıyordu.

Nur yüzlü bir Aksakal benden önce davrandı. Geleceğin teminatı olacak bu yavrunun saçlarını okşarken, içinde birkaç somun bulunan poşeti uydurma bir şekilde yapılmış sandığının üzerine bıraktı, yüreğimiz burkulurken göz göze geldik.

Zavallı yavrucak, milli gelirden düşen paydan birazı sağ elindeki naylon torbada, diğer kısmı ise kısa bir kayışla sol omzunda takılı olarak yürüdü, sonra döndü, Ata’mızın heykeline “emanet ettiğin Cumhuriyet’te bana bunu layık görüyorlar” dercesine baktı.

Yerde nimet parçasına rastlayınca, çiğnenir endişesiyle alıp yüksekçe bir yere iliştiren, şayet bu ekmekse öpüp başına götürmeden kaldırmayan, bu milletin, çocuklarının yemek kültürü bu mu Allah aşkına? Yoksulların ya da alamayanların nefsi çeker diyerek, kapalı yerlerde ve etrafa saçılmadan yaşanan yemek adabımıza ne oldu ki. Büyüklerimiz ayakta yenenin bereketi olmaz, suyu nefeslenerek içiniz derken hem adabı hem de sindirimi, özellikle de sünnete icabeti düşünmüştür elbette. Birlikte yaşadığımız gayri Müslimlerin bile, (bilhassa yeme içme konusunda) oruçluya saygısında özen varken, bizim aymazların, bizim saygısızların haline denir acaba?

Bu bağlamda; Hoca Merhum sofrasından kalkıp, yediklerini hazmetmek için bahçesinde dolanırken, cimriliği ile tanın komşusu O’nu evine davet eder. Biraz sohbetten sonra önlerine bal ve kaymak gelir. Hoca Nasrettin dayanamaz, sininin başına geçer ve balı kaşıklamaya başlar. Ev sahibi bakar ki bal bitiyor:

-Hocam sade bal içini yakar, biraz da kaymaktan buyur deyince, Merhum:
-Kimin içinin yandığı belli, diyerek devam eder.

Hali pür melalim

Kattım geceyi gündüze
Dağları indirdim düze
Kardeş olurum öksüze
Meziyetim budur benim

Siyah beyaz allıcayım
Gâh Düden gâh Ballıca’yım
İç güveyden hallıcayım
Vaziyetim budur benim

Sermayesiz bir tüccarım
Pirleredir ancak carım
Tükenmez harcım icarım
Eziyetim budur benim

Ne kağnım var ne tekerim
Elin derdini çekerim
Yoktur gülsuyum şekerim
Taziyetim budur benim

Hasretim ki mum eyledi
Sahralarda kum eyledi
Yar aşka mahkûm eyledi
Tecziyetim budur benim

Özcan’ımı yasaklarım
Bağrımda neler saklarım
Kelepçeli dudaklarım
Ziliyetim budur benim

Yusuf ÖZCAN

Oturum Aç
Kullanıcı Adı:
Şifre:	Şifremi Hatırlat
	Beni Hatırla