Cumhuriyet öğretmenlerden ne bekler?

23 Kasım 2014 Pazar 00:14:41



Ahmet ÖZDEMİR


Bizim inanç dünyamız da öğretmene büyük önem veriyor. Çünkü peygamberler dini, Tanrı sevgisini ve insanlık sanatını öğretmek için görevlendirilmiş birer öğretmendir. Bir hadiste, en güzel hediyenin, yararlı bir sözü iyice anlayıp anlatmak olduğu, bunun aynı zamanda bir yıllık ibadete denk olduğu bildiriliyor.

Şimdi öğretmen şairlerden Güner Demiray'ın anasına gönderdiği mektubu okuyalım mı?

Oğlunu sorarsan anacığım,

Karlı dağların ardındadır şimdi,

Bir ülkü alev almış içinde,

Korlanan bir ocak gibi

Çetin bir öykü.

Üzüntüleri batma anacığım,

Yavrun ışık götürmüştür gecelere,

Umutsuzlara umut,

Sayrılara ilaç götürmüştür,

Ve yürekler doluşu sevgiler...

Ve anacığım yavrun, Elif'lere Satılmış'lara

Yaşamak götürmüştür çiçek çiçek.

 

Ağlama anacığım

Oğlun kutsal savaşlar içindedir.

Köylülerle  omuz omuza

Çalışmaktadır harıl harıl,

Can katmaktadır toprağa,

Ve çocuklar alfabbe sökmektedir

Bahar dalları altında.

Kederlere varma anacığım,

Oğlun sessiz ve dingin koyaklarda

Yeni çağ türküleri söylemektedir.

Evet bu şiirden sonra kaldığımız yere dönelim.

Tarihimizde öğretmene verilen önem, Molla Gürani, Molla Hüsrev, Ali Kuşçu, Molla Zeyrek gibi nicelerinin şahsında öyküleşmiş. Yüzyıllar boyu dünyanın her yerinde öğretmenlere değer verilmiş baş tacı yapılmıştır. Yüce Atatürk

"Dünyanın her yanında öğretmenler, insan topluluğunun en fedakar ve saygı değer kişileridir."diyor. Türk öğretmeninden beklediğini şöyle özetlemiş Ata'mız: " Öğretmenler! Cumhuriyet sizden düşünceleri özgür, vicdanı özgür, kültürü özgür kuşaklar ister." Cumhuriyetin ilk öğretmenleri bu ülkü ile dağılmışlar Anadolu'nun dört bir yanına. Yüce Önderin şu sözlerini kendilerine rehber etmişler:

"Öğretmenler,! Cumhuriyetin fedakar öğretmen ve terbiyecileri, yeni kuşağı sizler yetiştireceksiniz. Yeni kuşak sizin eseriniz olacaktır."

 

Gidiyorsun öğretmenim

Uzaklara...

Düşeyim ben de ardından

Sana varan topraklara

 

Bir resmini çizsem defterime

Kağıdıma gün doğar

Yüreğim inan ki öğretmenim

Senin varlığınla bahar

 

Sen geldin güldük hepimiz

Çünkü sen hep büyütensin

Filiz filiz açıldıkça duygular

Yetişen fidanları içten görensin.

 

Bir anımı yazdım şuraya;

Bilgi beşiğinde salladın bizi

Kaldırdın ilk adımda yerden

Mavi göklere yolladın bizi.

Böyle diyor Cumhuriyet Türkiye'sinin öğretmeni İbrahim Zeki Burdurlu. Öğretmene asıl önem, Cumhuriyetin ilk yıllarında verildi. Cumhuriyetin başta gelen ilkesi "pozivitizm"di, "ilim ve eğitim"di. Her şeyden çok aydınlığa gereksinimimiz vardı. Bunu sağlayacak olan öğretmenlerdi.

Aslında yirminci yüzyılın başlarında bu gereksinimi pek çok ülke duyuyordu. Finlandiya, "Beyaz Zambaklar Ülkesi" olarak tüm kalkınmasını "Beyaz Devrim" dediği eğitim programını bağlamıştı.