DİVANELİK

Genler üzerindeki yazılımlar dünya durdukça nesilden nesile aktarılarak yaşıyor.
İnsanlığı inşa etmek üzere programlanan genlerle insani değerleri imha etmeye yatkın genlerin çarpıştığı hengame ve velveleyle dönüyor dünyamız.
Yapanlar ve yıkanlar..!
İyiler ve kötüler...!
İki kutupla dönmeye kurgulanmış olan dünyadan başka birşey beklemek, suyun yokuşa akmasını beklemek gibi bir divaneliktir.

MUAMMASIN SEN..!

Dünya hiç bir zaman ne istediğimiz gibi cennet ne de korktuğumuz gibi cehennem olmadı olmayacaktır; çünkü bu iki kavram ahirete aittir.
Kendi geçmişinize, yakınlarınızın hayatına veya tarih sayfalarına bakın; her sıkıntıya bir nefes, her zevkin içine bir gölge inmiştir mutlaka; ama kısa süreli ama uzun... ama güçlü ama zayıf... her olgu bir şekilde sonlanıp yeniden başlamakta. Ne içimiz dolusu gülebiliyor ne de ömür boyu ağlıyoruz.

Biri bitince öbürü de başlar vermesin Allah/ Böyle gelmiş böyle gidecek korkarım vallah" diyen şarkı geldi aklıma. "Fesüphanallah..!" dedim. Hiçbirinin devamı olmadığını bile bile istemediklerimizden korkuyor istediklerimizin peşinden koşuyoruz. Niye? Tahammül sınırlı, arzu doyumsuz, ömür fani...! Ömrümüzde sürekli devir daim yapan gece ve gündüz yüzünden alıştırılıyoruz galiba gelip geçici şeylere ve onların peşinden usanmadan koşmaya.

Ölüm var hayat fani zaten; yaşam süresince oyalanmamız için bize verilen duygularımız, sevdiklerimiz, güvendiklerimiz, sağlığımız, mal varlığımız ve bunun gibi oyuncaklarımızın bile tatminkar bir süresi yok..herşey kar suyu, herşey saman alevi, herşey kumdan kale.. Gülmeyle ağlamanın, neşeyle öfkenin, sevgiyle nefretin, dostla düşmanın, varlıkla yokluğun, sağlıkla hastalığın yani sahip olduğumuz hiç bir şeyin devamı yok, gece ile gündüz gibi....yaz ile kış gibi...yaşadıklarımıza bugün baktığımızda bir düş gibi herşey.

Öyleyse biz neyin kavgasını veriyoruz? Bunca telaşe, çaba niye? Anlamak mümkün değil seni ey insanoğolu... Sen başlıbaşına bir muammasın, çözülmesi mümkün olmayan...!

YETERKİ İNSAN OLMAYI BİLELİM.

Topluma nifak tohumunu başarıyla atabilen basit karakterliler, dedikoducular, iftiracılar, kıskançlar, yalancılar, dolandırıcılar, hırsızlar, hırslılar, ihtiraslılar ve bunun gibi bir sürü karakteri zaafiyete uğramışlar var…
Beyaz varsa siyah da olacaktır; arifler, alimler, iyiler, hoşgörülüler, irfan ve fazilet sahipleri gibi insani güzelliklere sahip olanlar olduğu kadar yukarda saydıklarımda olacaktır, sonuçta dünyanın kanunu böyle…Herşey zıddıyla var olup, zıddıyla anlam kazanıyor yaradılış kanunu gereği...
İyi ahlaklılarla güzellikler yaşanırken, kötüler yüzünden kasıp kavruluyor hatta savruluyoruz.İyilik ve kötülük, görecelidir; kişiden kişiye,toplumdan topluma değişse bile, ana konularda birleşiyoruz genellikle.
Kötülerin varlığı birer dünya kanunuysa onları kabullenmek gerekirken, müdahele edip savaşıyoruz...kötü saydıklarımızın yok olması için çabalıyoruz.

Belki tamamen yok olmaz kötülük dediğimiz istemediğimiz özellikler ama gündüzlerin uzayıp gecelerin kısaldığı gibi iyilerin çoğalıp kötülerin azaldığı bir dünya tıpkı yaz mevsimi gibi gülümsetecek, ısıtacaktır toplum ruhunu…. Kötü dediğimiz özelliklerin en aza indirilmesi yani iyilik ve güzelliklerin çiçek açması için BU KONUYA DUYARLI OLAN her insan neler yapabileceğinin bilincinde olarak yaşamış olsa yaz mevsiminin gelmesi pek uzak sayılmaz, yeter ki insan olmayı bilelim…


ÇÜRÜK MERDİVEN

Devran döner aşk ile göğsünü gere gere
Herşey ahenk içinde; lâkin sınırlı süre!

Sanal âlemmiş dünya, hem insanı hem kendi
Tutunacak dalı yok, meğer yalanmış hepsi

Bitmez dediğin biter, ölmez dediğin ölür
Damaklara sadece bir parmak bal sürülür

Her nefesin ölüme koştuğunu bilsek de
Hayal peşinde nefis, duramıyor yerinde

Görmeyi istemiyor gerçeği gönlün gözü
Arşa merdiven dayar, akıl verir her sözü

Kumdan kale yapmaya ne çok hevesliymişiz
Her dalganın keyfine halı döşüyoruz biz

Uzaktaki davuldan tatlı musiki gelir
Bulutun güzelliği mesafeyle belirir

Mâli hülya içinde gül bahçesi el eder
Kapısından girince, gül çehre çöle döner

Serapsı mevsimlerden umut bitmez tükenmez
Bir tadımlık bal yolu, beklenir de of denmez

Dursa sıkılır insan, koşsa yorulur hemen
Arzuların peşinde gezinir çayır çimen

Oysa ömür dediğin çürük ipten merdiven
Gözün yaşına bakmaz kopuverir aniden.


Asuman Soydan Atasayar

Kötüler olmasa idi iyilerin değerini anlayamazdık. Yunus gibi düşünenler her zaman kötülere yem olmuşlardır. Dünyanın adaleti bu olsa gerek. Hem yazınızı hem şiirinizi tebrik ederim Asuman Hanım.

"Genler üzerindeki yazılımlar dünya durdukça nesilden nesile aktarılarak yaşıyor.
İnsanlığı inşa etmek üzere programlanan genlerle insani değerleri imha etmeye yatkın genlerin çarpıştığı hengame ve velveleyle dönüyor dünyamız.
Yapanlar ve yıkanlar..!
İyiler ve kötüler...!
İki kutupla dönmeye kurgulanmış olan dünyadan başka bir şey beklemek, suyun yokuşa akmasını beklemek gibi bir divaneliktir..."


Muhteşem içeriğiyle yazı ve dizeler duyarlı, sorumlu, bilinçli derin bir benliğin haykırışı olarak düşündürmekte insanoğlunu...Akıllar başa alınmadığı sürece, ayaklar daha çoook temaşa gelecektir kirletilen her bir değerle...

Osman Bey doğru diyor...Kötülerle kıymetlense de iyiliğin anlamı; bir avuç iyi insanın omuzlarında taşınmakta paçalarına kadar irin akan bu kavanoz dünya!

Güçlü, derin ve de yürekli kalemi kutlarken; bu naif kalemin çok değerli erbabını, can dostu yüreğimle öpüyorum yüreğinden...Saygı ve sevgimle...

Ben bu güzel yorumları kaçırmışım ya.Yeni rastladım..Her iki Gülce dostumun gülce bakışlarına katılıyor, yaptıkları değerli yorumlarına
gönül dolusu teşekkürler ediyorum. Selamlarımla.