Dağıldım salkım saçak



Gitmemek ölüm demek dünya dönsün sen yürü
Çenebazın dilinde dağılır salkım saçak
Yolsuzların yolunda yürümenden ötürü
Yoluna Fatih’in ruhu çıkacak
Nereye, ey kendi ruhundan kaçak

Alevlerin sardığı kubbelerin eşiği
Açılır bir dergaha üst başta Akşemsettin
Ruhundaki fitnenin nefis huzur beşiği
Tertemiz kucağı atıp da gittin
Hakikati yalanlarınla erittin

Kaçtığın sensin yiğit vardığın hain kucak
Bir bak kime benzer rüyandaki ifritler
Bir mukaddes umuttu varıp piştiğin ocak
Ruhundan şuur emer sinsi bitler
Otağında fiyaka satar itler.

Altüst olan hissiyat toprağına akseder
Kitaplarda yazmayan ihanete meyyalsin
Kaşıdıkça kan çıkan yaraların nükseder
Kafirin ikramı kendine kalsın
Adını istikbal saygıyla ansın

Ben eremedim cehlim karşımda duran puttu
Haritamı bozanlar vicdanımdan güç aldı
Bozuldu başım beynim olanları unuttu
Tırnaklarım vicdanımdan öç aldı
Çağırdım ya irfanımı geç kaldı

Hasan Ulusoy