Savruluşlarımda tutunduğum dal, gizlendiğim koyak, kıyı bucağım... Ana kucağım, hüzünlerimde baba ocağım... Sorunlarıma çözüm, teselli ağım, kahırlı anımın vazgeçilmezi... Sevincim, övüncüm, güvencim, dost; tutsana elimi, dardayım!




Dardayım güzel dost, dar sokaklarda
Düzlüğe çıkacak yol bulamadım!
Vurulmuşum izbe karanlıklarda
Elimden tutacak el bulamadım!

Yokluğun garezi siner özüme,
Gündüzüm yok, gece diken gözüme.
Umut tarlasına çile bezime
Dört mevsim açacak gül bulamadım!

Çarnaçar kalmışım kuytularda, gör!
Direncim sınayan felek de nankör!
Düştüğüm müşkülde ziyan akıl, kör!
Cana can katacak kul bulamadım!

Meylim insanadır, şeref onura,
Satılmış değerler ırak o Nur’ a!
Aynı Yaratan’ a çıkan yol Tur’ â
Diyecek, bir özge dil bulamadım!

Dedim ki kendime: "Refika sakın!
Devranı sürdürmek senin de hakkın!
Kurumuş pınarın su vermez bakın!"
Çeşm’imden akacak sel bulamadım!


Refika Doğan-Antalya

.







.