Yaşamak istiyorsan
Sev,
Nefes alıp veren canda
Duygular ölmez…
Mevsimler sığmalı,
Yeşermeli
Bahçende sevi gülleri dost!

Kıpır kıpır olmalı yüreğin bahar gibi,
Rüzgar kıskanmalı sevişlerini...

Nedendi küskünlüğün sevmelere? Nedendi
Kısacık bir ömürle yarışan gam kederdi...
Vazgeçişler
İpek düşler...
Bilmedin mi dost?

Dinle rüzgârın şarkısını,
Anımsa
Gecene ay ışığı, gözleri!
Kırılsın birer birer, yüreğinin zincirleri
Ayıkla alazıyla dikenleri, ayıkla...

Hayat oyun değil dost!
Ete kemiğe işleyen,
Kanatan zaman zaman…
Paldır küldür yürüyorken
Düşün çiçekleriyle,
Seni sana bulduran, gerçek...

Arayıp bul gerçeği,
Kanarak aşk pınarından…
Susadığın,
Ertelediğin geç kalmışlıklara inat;
İşle yüreğinin gergefine aşk nakışını…


Unutma;
Derviş yana yana gelir aşk’ın kıvamına, dergâhında!
Ağla!
Hıçkırarak, sarsılarak
Yaşanmamış duygulara ağla
En âsilinden.

Ve yıkan gözpınarının zemzemiyle,
Yıkan ve ayağa kalk; öylece dimdik!
Bakın sağına soluna, göreceksin
Omzuna dayandığın
Gülümseyen hayatı, dost!


Refika Doğan