Oturum Aç

**Mustafa Ceylan** · 28/01/2015, 03:08

DENİZLİ’DEN YÜKSELEN SES : İbrahim KAVAS (1)
Mustafa CEYLAN

Çocukluğumdan beri tutkun olduğum bazı Anadolu şehirleri var ki, içimde hep onlara hasretimi sıcacık tutar ve onlarla nefes alıp veririm sanki. Bu şehirlerden birisi de Denizli’dir. Pamukkale’nin eski beyazlığınca bembeyaz, saf ve duru bir tutkudur Denizli’ye bağlılığım. Rahmetli Özay Gönlüm' ün ninesinin mektubu kadar samimi ve içten olan bu duygu, senelerce ter-ü taze durdu içimde. Bir “Komiser Kolombo”muz vardı, küçümen boylu ve kaçak dizisi paltosuyla Denizli Ticaret ve Ekonomi isminde bir gazete çıkarırdı. Ve ben, gençliğimin en hararetli zaman dilimlerinde vatan-millet duygularıyla bezenmiş şiirlerimi ve yazılarımı rahmetli Kolombo’ nun o küçük boy, tipo baskılı gazetesinde yayınlardım. Her hafta postadan Denizli gazeteleri çıktığında, içimi tuhaf duygular kaplar ve o gazeteleri saklar, sonra küpürlerini keser, dosya kâğıtlarına yapıştırır arşivimde korumaya alırdım.

Zaman içinde rahmetli Tahir Kutsi MAKAL üstadımı tanıdım ki, bir Denizli okyanusuydu o. Şiirleriyle, folklor araştırmalarıyla, Denizli şivesi-ağzıyla gönül tahtımda yer etmiş ışık ustalarımdan biriydi. O da çabuk gitti. O da en verimli döneminde terkedip gitti bizi. Geçenlerde Acıpayam’ı geçer geçmez ana yoldan sağa hemen girişte olan Makal ustamın doğduğu köye gittim ve onun doğduğu evin fotoğraflarını çektim. İçimden, keşke onun sağlığında bu köye gelebilseydim, onunla aynı sofraya bağdaş kurup bir oturabilseydim dedim. Çok özledim Makal ustamı çok…

Sonra özlediğim bir Denizlili daha var ki, o sağ ve şimdi Ankara’da mı, Güzeloluk’da mı nerede yaşıyor bilemiyorum. Belki de 5 yılı aşkın süredir görüşememişim. Nicedir hali merak da ediyorum. O kim mi? O, Özay Gönlüm' ün ağabeyi şair Özkan Gönlüm. Bana göre en zarif ve en mükemmel insanlardan birisi o. Ümit Yaşar Oğuzcan ve Şemsi Belliler döneminin insanı. Onu en çok Ahmet Tufan Şentürk babamın evinde, Ankara Seyranbağları’nda cuma günleri “otlu çorba” yerken ettiğimiz sohbetlerde sevdim. Sonra, ailecek tanıma imkânı buldum. O, dünyanın en güzel gözlü bir torun dedesiydi.Torunu için nefes alıyor ve torunu ile ilgili enfes kitaplar da yayınlamıştı. Valla, Denizli kent şairleri dostlarmızın Özkan GÖNLÜM’ü Denizli’ye çağırıp onunla bir söyleşi yapmalarını çok arzu ederim.

Evet, Denizli’de bir çok şair dostlarımız var. Onlardan zamanı geldikçe sık sık bahsedeceğim. Kent şairlerinin sohbetinde bana imzalayarak verdikleri kitaplar elimde. Unutmuş da değilim.

Fakat, onların içinden birisinin şiirlerine, bugün, bir “tahll-konu analizi” bakışı ile yaklaşıp geçmek istediğim birisi var. İbrahim Kavas o.

İbrahim Kavas’da ben, Kent şairlerimizin önderi Şerif Kutludağ hocamızın hoş görülü, candan ve samimi bakışlarının yansımasını gördüm. İbrahim Kavas’da ben, bir zerafet, bir efendilik keşfettim ve suskun duruşunun altında büyük gürültülerle akan şiir ırmağının sesini yakaladım.
“Yelken” başlıklı kısa ve öz dizelerinde Kavas;

"Defter yaprağından bir yelken yaptım.
Bıraktım gönlümün amansız enginlerine.
El salladım ardından, umarsızca gülümseyerek.
Fırtınaları aşıp yılları katederse eğer,
Bulunduğun limana demirlediği anda;
Bitiremediğin sevgimle dolaşan bu kalbi,
Bakalım hatırlayacak mısın anılarında?

Diyordu. Sade yalın, yapmacıksız ve samimi duruşunu şiirine yansıtan; sanat yapayım diye mısraları eğip bükmeyen bir şairi yakaladım.
---------------------------------Devam Edecek--------------------------------

Beğen ·

Oturum Aç
Kullanıcı Adı:
Şifre:	Şifremi Hatırlat
	Beni Hatırla