DEPREM VE BİZ


Terör, merör,
Deprem, meprem…
Neler yaşar,
Güzel ülkem.

Kimi altı, kimi yedi…
Hepsi başka bir şey dedi!
Öncü, möncü, artçı, martçı,
Ortalıkta üç kâğıtçı…

Yine suskun, yine aciz…
Kardeş olduk depremle biz.
Suçlusunu sorarsanız,
Hepimiz bir müteahhitiz.

Kara yazı, yok mu azı?
Biz de gülsek, bazı bazı…
Timsah gözyaşları akan,
Yarın yine çalar sazı.

Ağlasak mı? Ünlesek mi?
Baş sağlığı dilesek mi?
Dünyalı duymasın diye,
Rakamları gizlesek mi?

İnsan oğlu beşer, şaşar.
Fazlasına yürek taşar…
Bu da gelir bu da geçer.
Birileri kefen biçer…

Sustum! Sustum!
Acı kustum…
Susmaz isem,
Olmaz dostum.

Boşa tutmam bileğimi,
Yazsın kalem yüreğimi.
Deldirmeğe hazır postum,
Varsın olmasın be dostum…

MEHMET FİKRET ÜNALAN


--------------------------------
KAYNAK: http://www.edebiyatdefteri.com/siir/526261/deprem-ve-biz.html