Doğanın Dili- GÜLCE BULUŞMA

 
Kendi lisanıyla kendi beslenir
Zor güne anıktır doğanın dili
Ya güzellik ya gam ile süslenir
Her sese kanıktır doğanın dili
 
Kara bulut kabarıp da taşarken
Şimşek olup ufuklardan aşarken
Derelerde gürül gürül coşarken 
Bazen bulanıktır doğanın dili
 
Bazen durulanır arıca dilim gibi
Bazen neşelenir bazen acı bazen keder
Buz keser bazen, yamaçlarda çığ olur
Bazen yıldız çalar göllere bazen ayı nur eder
 
Bazen çiğdem olur doğar tacıyla
Ve sümbülce boyun büker acıyla
Umut gül süzerken gözün ucuyla
Gönülden yanıktır doğanın dili
 
Dağlar ile desen desen şal tutar
Bazen sarı sıcak bazen kor atar
Yayla yollarında uzarken katar
Ne aşka tanıktır doğanın dili
 
Bazen kuş cıvıltısı, petek petek bal
Bazen binbir renkli kelebek, meyve yüklü dal
Bazen dolu olur başağa, sererken kilim gibi
Bazen bir hazan gazeli, söyleşir dilim gibi
 
Bazen bülbül olup düşer tasaya
Vuslatîce bir dem sürer masaya
Bozkırlarda hüküm veren yasaya
Sorgusuz sanıktır doğanın dili