Doğmasın Güneş Üstüme

Doğmasın güneş üstüme
Doğmasın aydınlık.
Gözlerimi almasın perdeden süzülen ışık
Seninle olduğum ilk gündeyim,
Sen ve ben...
Hoyratça geçirdiğim günleri,
Yokluğunda yaşadığım isyanları,
Geride bırakarak başladığım bu gün
Hayat sayfamı yeniden açtım.
Tek tek özenle yazıyorum.
Her bir satırını,
Her hecesinde sen olan
Sen kokan odalarda dolaşıyorum.
Senin sevdiğin çiçekler süslüyor bahçesini
Senin sevdiğin renkle boyanmış duvarlar selamlıyor.
Her şey senin için...
Ellerinden tutuyorum.
Gözlerim gözünde mahpus olmuşken,
Aynı masanın etrafında.
Bizim şarkımız çalıyorken radyoda
Doğmasın güneş üstüme,
Doğmasın aydınlık.
Gözlerimi almasın perdeden süzülen ışık.
Alıp götürmesin yine,
Ulaşılmaz yerlere
Dönmek istemem.
Dört mevsimi kış olan günlere.
Baharlar yaşamak isterken,
Mevsimden...
Boranlar kapımı çalmasın.
Perdeden inatla süzülen ışık
Almasın gözlerimi.
Uyandırmasın güneş
Doğmasın üstüme.

Abdullah Ramazan