Sekerek süzüldü bir ürkek ceylan
Güzel gözleriyle
Baktı da baktı...
Özünden özüme
Sanki nur aktı!
Dedim ki:
" Korkma gel
Yaklaş bir hele.
Sözümü yabana atmayıp dinle!
Bilesin;
Bu hayat ormanında ben,
Can almam
Canını verenlerdenim!

Ellerimin pakı sudan sabundan
Tuna’ nın köpüğü karışık, ondan..."
Süzüldü gözleri ansızın, birden
Anladım ki gizli tele dokundum!

Kapıldım telaşa
İnce bir sızı...
Sarınca içimi, sordum
Arzusu neyedir,
Nicedir; desin,
Korkmasın!
O da ne! Gözüm mü
Ben mi yanılan!
Ceylan değildi bu karşımda duran,
Bükülmüş boynuyla
Bana haykıran...
Fikrinin gülünü derenlerdenim!

"Ben insanoğluyum, değilim meta,
Meczubun, nadânın yoludur sapa.
Özüme ihanet hâşâ ve kat’ a! "
Deyince, sanki bir sele dokundum!

Refika Doğan-Antalya 2011


RefikaDoğan