" DOSTA MERHABA

Hakk’a ulaşmada rehberdir ilim,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!
Doğru düşünceyi söylerken dilim;
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Karaya bulaşan sayılmaz aktan,
Karanlık düşünce değildir Hak’tan.
Bakarken gerçeğe gafil uzaktan;
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

İnsanı bilmeyen Hakk’ı bilemez,
Kâmiller insana kemlik dilemez.
Kalbinden karayı cahil silemez,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Güneşte aratır cahillik cini,
Körleşmiş cehalet körükler kini.
Aydınlar farklılık görmezler dini,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Kalbin güzelliği yüzlere vurur,
Güzeli yok eyler kibirle gurur.
Herkesin inancı kalbinde durur,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Aşk olan gönülde ikilik olmaz,
Muhabbet bağının gülleri solmaz.
Karanlık insanın ruhuna dolmaz,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Doğruyla donanan uzun yol aldı,
Cahil ayılmadı hep sarhoş kaldı.
Kemale erenler hak yola daldı;
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Tıpkı kadın gibi topraktır ana,
Aklın almadığı dönüşmez cana.
Safsata işlemez görünen yana;
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Sevgi dolu gönül hoştur darılmaz,
Bilgisiz tabiple yara sarılmaz.
Karanlık bilgiyle Hakk’a varılmaz,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Aklı ermeyenler sarılır güce,
Gaflete düşenler kalandır cüce.
Hak katında arif olandır yüce,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Gafletinle zehir etme balını,
Nefsine yenilip kırma dalını.
Işıyanlar neyler dünya malını,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Evrendeki bütün varlık evrilir,
Can bedenden çıkar nura çevrilir.
Yanlış sultan olsa yine devrilir,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Işığı görmeyen sonsuz ayılmaz,
Sevgisi olmayan ışık yayılmaz.
İnsanı sevmeyen insan sayılmaz,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Dost olan ayrılmaz kendi özünden,
Doğruyu sakınır kendi gözünden.
Hakk’ı bilmek gerek kendi sözünden,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Yürekte duyulan Hakk’ın sesidir,
Uzakta aramak neyin nesidir?
Tapınmak cahilin boş hevesidir,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Can tamah eylemez paraya pula,
Yan gözle bakılmaz yetime dula.
Hak’tan gelir her ne gelirse kula,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Bir insan insanın ardından atmaz,
Hakk’ı bilen söze yalanı katmaz.
Doğruyu görenin güneşi batmaz,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!

Feyzi’yim doğruya yürüyen erim,
Ehli kâmillerdir dostum rehberim.
Gerçeğin önünde eğilir serim,
Aydınlanmış dosta güne merhaba!


Feyzullah SEÇKİN (Ozan Feyzi) "






Kurban olurum ben bu öze, bu kelâma, bu benliğe ve her mısraıyla akan söze!

Ne çok özlemişim;

Aydınlık güne , aydınlık öze, Allah' ın verdiği aydınlık dimağa şükürle dolu, farkındalık denilen o derin çizginin sahibi güçlü kalem ve güzel insan çiçeklerini, ne çok özlemişim!

Ne çok özlemişim; bu dizeleri yazabilmek için şu' cu, bu' cu, bilmem necinin yandaşlığı, yağdanlığı olmaksızın sadece İNSAN OLMAK, insanlık paydasında buluşmak gerektiğinin bilincine ermiş insanlarla yan yana, can cana, yürek yüreğe gelebilmeyi, ne çok...

Şu dizeleri bile farklı algılayıp eğip büken beyinlere acırım! Bu dizelerde bizi biz yapan değerlerimiz var, Yunus var, Mevlâna var, Pir Hacı Bektaş...

Bu dizelerde ozanlar, sözü derinden sezenler...

Bu dizelerde mânâ, bu dizelerde mest ile öz divâne!

Bu dizelerde GÖZÜMÜZÜ GÖNLÜMÜZÜ NUR' UYLA BÜRÜYEN KUR' AN, BU DİZELERDE İMAN...

Bu dizelerde insan, bu dizelerde idrâk ve irfan...

Bu dizelerde köklerimle DÜN' üm, bu dizelerde bugünüm ve AN...

Bu dizelerde bilgi, bilgelik, bu dizelerde hoşgörü, şenlik, bu dizelerde evrensellik...

Bu dizelerde sevgi var, saygı...Bu dizelerde yergiyle övgü...

Bu dizelerde Cumhuriyet, Kemâl-i Hikmet, bu dizelerde karanlığa sızan gün ışığı, GERÇEK var! Bu dizelerde gerçeğin kevseri akar!

Bu dizeler, âh! Bu dizeler...


Kutlarım bu derinlik dolu mısraların değerli kalemini, kutlarım Saygıdeğer Ozanımızı!
Dostluk selâmlarımla...