Hakk'ın kelâmına özümü bandım,
Bu bir sıdk lokması, yutsana dostum!
Özümün içinde özünle yandım,
Dirimi dirine katsana dostum!

Mihnettir hayatı kıyıya çeken,
Temeli bozulmuş tohumlar eken…
Gülü gül yapandır cevriyle diken,
Kirpiğin okuyla batsana dostum!

Ömür ki nicedir kahırla geçer,
Dostluk tasından bal, ağı da içer!
Kendi dükkanında kendini biçer,
Götürüp pazara satsana dostum!

Olmasın dostlukta en ufak eğim,
Daima mutluluk huzur dileğim.
Büküldü bir kere tutmaz bileğim,
Çıkarıp yerinden atsana dostum!

Dostluklar kurmalı sevgi üstüne,
Vermeli destini dostlar destine!
Demedi Refika dostun kastı ne?
Uzanıp yanıma yatsana dostum!

Refika Doğan-Antalya 2006