Beni sormuşsun duydum, babamdan,
Uzun yıllar geçti can yoldaşım aradan,
Ben gidince, ayrı düşünce sıladan,
haberin alamadım, koptum,
Dünyam daki tek dosttan,

Ve yirmi yı sonra düşündümde,
Bir dost verse yüreğini!
Soruyorum kendime
çevirir miyim elini?
Anlıyorum bazen,
insan tutmalı dilini,
Yalnızım dostum.
Yanıyom dostum.

Hayatıma baktımda,
Gurbet ellerde savruluyorum,
Özlemişim,
Hasretimden kavruluyorum.
Bilmiyorum belki birgün
bir yolunu bulurum.
yalnızım dostum,
Ağlıyom dostum.

Monoton bir hayat
günler hüzün dolu geçer,
Kimbilir belki
acılar birgün biter.
akıyor yıllar,
gençlik geldi, geçti gider.
Yalnızım dostum.
Ezildim dostum.

Tam olarak bilmiyorum,
yıllarca bekledim vefa.
Bulamadım çare,
Hep çektim cefa.
Ne yazık ki hep
başkaları sürdü sefa.
Yalnızım dostum,
Üzgünüm dostum.

Sevgi diyorlar,
Ben hiç ama hiç tatmadım ki,
Ask tan bahsediyorlar,
Ben hiç aşkı yaşamadım ki,
Mutluluktan söz ediyorlar,
Ben hiç rastlamadım ki.
Yalnızım dostum.
Garibim dostum.

Göz yaşım bana
hep yoldaştı.
Kahroldum, yıkıldım,
Terkeden gardaştı.
Sabrım kalmadı, tükendi.
Hatta taştı.
Yalnızım dostum.
Kırgınım dostum.

Karanlık bir gecenin,
Yıldızsız haline
benzetiyorum kendimi,
Anladım zengin oldukça,
can bile olsa!
kaybediyor değerini.
Maddiyat alıyor maalesef,
sevginin, sevgilinin yerini.
Yalnızım dostum.
Terkedildim dostum.

Yaşananlar bir rüya olsaydı keşke!
Ne yapayım?
ben de böyle avunurum kendimce.
Hayatın gerçeklerine gelince.
Yenildim, mağlubum dostum....

Mesut Öztürk