" DUR DEMELİ BU İSRAFA

Bu israfa dur demeli dedim
Okullar açıldı açılacak
İlk kez dün başladı
Hazırlığa gidenler
Annelerdeki heyecan Anlatılmazdı
Mutluluk tablosuydu
Çocuklarını okula götürmek
Onların sevinçlerini paylaşmak
Ne güzeldi
Ama biraz gölge düştü yüreklere
Ellerine verilen listeler
Aman Allah ım o da ne
Hepsinde bir marka
Ve ne çok sipariş
Nasıl kalkılır altından
Bunca masrafın
İmkanı olana koymaz hiç
Ya olmayana
Kara bulutlar sarıverir
Mutlu yüzünü ana babaların
Onlar da istemez mi
Çocuklarının mutlu olmalarını
Kim bilir kaça bölünür
Alacaklarının taksitleri
Tek çocuğu madur olmasın
Kim yapar bu listeyi hiç düşünmeden
Nasıl kalkar ana baba bunun altından

Başka okullarda var
Orada da çocuklar okuyacak
Ama onların listelerinde
Böyle marka takıntısı yok
Her kes bütçesi ne göre
Yapacak harcamasını
Gücünün yettiğince alacak
Çocuğunun ihtiyacını
Ya bu okulun
Ne ayrılacağı var ki
Takmış markaya
Yoksa marka sahipleri ile
Anlaş ması mı var
Dur demeli dur bu israfa
Dur demeli

AYŞE KARAN (AYSE 09) "




"..............................
...............................
Ellerine verilen listeler
Aman Allah ım o da ne
Hepsinde bir marka
Ve ne çok sipariş
Nasıl kalkılır altından
Bunca masrafın
İmkanı olana koymaz hiç
Ya olmayana
Kara bulutlar sarıverir
Mutlu yüzünü ana babaların
Onlar da istemez mi
Çocuklarının mutlu olmalarını
Kim bilir kaça bölünür
Alacaklarının taksitleri
Tek çocuğu madur olmasın
Kim yapar bu listeyi hiç düşünmeden
Nasıl kalkar ana baba bunun altından
............................................
............................................"


Belli bir dönemden sonra gördüm, yaşadım, tanık oldum ki; okullardaki bu acı tablonun baş mimarı, siyasete alet edilen eğitim sistemindeki yap boz anlayışı kadar; idarenin okula katkı adına göz ardı ettiği / göz yumduğu bir takım değerler silsilesiyle birlikte; maddi ve sosyal yaşam kalitesi yüksek velilerin daha ana sınıftan başlayan marka düşkünlüğü ve gereksiz, ölçüsüz, hesapsız bir kendini kabul ettirme ya da güç gösterisi , saygınlık veya kabul görme gibi yanlış bir yaklaşımla yarattıkları /yaratmaya çalıştıkları fark/ uçurum.

Sizin de dediğiniz gibi, öğrenciler arasında çok derin fay kırıkları oluşuyor bu durumda. Kıyaslama yapıyor çocuklar; kimisi ailesine isyan bayrağını çekerek kimi içine atarak son derece tehlikeli ve yanlış bir kıyaslama/ ölçme/sahiplenme/ özenti gibi bütün bir geleceğini, sosyal ve psikolojik gelişimini etkileyecek değerlendirmelerle bu tehlikeli çarkın içine itiliyorlar.

Oysa maddi durumunuz ne olursa olsun, görsel anlamda çocuklar arasında böylesine farklar/farklılıklar yaratılmamalı. Varsa maddi imkanınız okula yardım yapabilir, eğitim kalitesinin yükseltilmesine dayanak olabilirsiniz.

Okul çağına gelen çocuk, alışılmış aile ortamından sonra ileriki yaşamını biçimlendireceği, gelişimini doğrudan ve büyük ölçüde etkileme gücüne sahip bir sosyal çevreye girmekte. Eğitim için, orada bulunduğu anlayışı ağırlık noktası olmalı. Ardından; aşırıya kaçmayan, çocuklar arasında uçurum yaratacak ölçüde ayrışmaya neden olmayan, insani boyutu öne çıkaran kaynaştırıcı ortak bir davranış biçimi geliştirmeli, yaşama geçirmeli okul /veli ve sistem.

Elbette burada kaybeden ; öğrencisiyle, ailesiyle, ülkesiyle bütün bir toplum.

Bu bağlamda önemli bir sosyal yaraya parmak basmışsınız Ayşe Hanım.

Teşekkürler duyarlı, değerli kaleminize. Özümden özünüze saygıyla, dostça...