Duruyor

Boşa çevirmişiz değirmenleri
Şimdi üstümüzde taşı duruyor.
Uğurladık gitti sevgilileri
Şimdi gözümüzde yaşı duruyor.

Nerde göğsümüzde uyuyan güzel?
Nerde gökyüzünü boyayan güzel?
Nerde 'gelir diye' gün sayan güzel?
Halâ yastığımda başı duruyor.

Bir gece ansızın çalıp kapımı
Alsa baştanbaşa gönül tapumu.
Söyleyin ey dostlar, mutluluk bu mu? !
Isırdığı yerde dişi duruyor.

Nerde canımıza can veren güzel?
Nerde kanımıza kan veren güzel?
Nerde mevsimlere son veren güzel?
Halâ başımızda kışı duruyor.

Kışın ortasında güldü açan o,
Sonra yalnız koyup, benden kaçan o,
Bir martı benzeri göğe uçan o
Şimdi kanat kanat işi duruyor.

Nerde oturup ta ağlayan güzel?
Hasrete karalar bağlayan güzel?
Nerde gürül gürül çağlayan güzel?
Beynimde hayâli, düşü duruyor.

Değirmen, değirmen boşa dönüyor
Al, git beni benden; ışık sönüyor.
Hayat bu, anladım, perde iniyor
Ceylan gider amma, eşi duruyor.

(21.03.2001)

Mustafa Ceylan