Yara sarmış o bülbül, gül bitmiş o yaradan
Yâr asarmış yiğidi, böyle yazmış Yaradan.

Kazandan müştekiyim, şu kabiri doğrusu
Kazandan kaçar oldu, deryalara doğru su.

Dünyasında gün yanar, dalında gül üşürken
Dün yasında kim vardı? Cümle can gülüşürken.

Kimyasında ruh yoksa çok çeker taht acısı
Kim yasında yaş döker? Mıh çakar tahtacısı.

Binaya denk sütunlar, gök kubbede mah yanar
Bin aya bedel tekbir, sanarsın her mahya nâr.

Gül dünya dedikleri, dar gelmiş bir tek Han’a
Güldün ya sen maziye, şimdi sokul kör han’a.

Yol saçını surların, kubbe hasret desen’e!
Yol nerdendir burçlara, ah bir onu desene.

Sen inle koca tarih, yeniden gülistan bul
Seninle bahtiyarız, bahtınla gül İstanbul.

Ekrem Yalbuz