Oturum Aç

Nazmi Öner · 11/04/2016, 22:44

            Dünyada artık bilginin girmediği bir alan kalmadığı gibi, bilgiyi kullanmadan başarı sağlamanın da olanaksız olduğu bir dönemde bulunuyoruz. Hırsızlar, fahişeler, mafya, dolandırıcılar, komplocular, kabadayılar bile bilgiyi kullanmadan amaçlarına ulaşamıyorlar. Bu yüzden bilgi, refahın, kalkınmanın, çağa uyum sağlayarak dünyanın gelişmiş ülkeleri ile birlikte yürüyebilmenin, en azından ayakta kalabilmenin mutlak koşulu haline gelmiştir.
Bilgiyi kullanamıyorsanız, ne zengin yer altı kaynaklarınız, ne doğal koşullarınız ve ne de insan kaynaklarınız hiçbir işe yaramamaktadır. Bilgiyi kullanarak teknoloji üreten devletler, sizin ülkenizde, sizin tüm kaynaklarınızı kullanarak sizi sömürüp gitmektedir. Sömürülen ülkeler buna karşı çıkmak şöyle dursun, adeta gel beni sömür diye, yabancı sermayeyi kırmızı halı ile karşılamaktadır.
Bilgi ise iyi bir eğitim sistemiyle verilmekte ve eğitilmiş insan kaynakları tarafından teknolojiye ve üretime dönüştürülmekte, uygulanmaya konulmaktadır. Bu yüzden dünyanın gelişmiş ülkeleri bu avantajlarını sürdürmek için, gelişmekte olan ülkeler de onları yakalamak için, tüm umutlarını eğitime bağlamıştır.
            İlkokula başladığım 1952 yılından itibaren yaklaşık yarım asır, eğitimin içinde kaldım. Bunun ilk on bir yılı aile ve ilkokulda, altı yılı İlköğretmen okulunda, dört yılı üniversitede, eğitim alma (eğitilme) şeklindeydi.
Sonrasında ise köylerde ilkokul öğretmeni, kasaba ortaokullarında sosyal bilgiler öğretmeni, lise ve dershanelerde tarih öğretmeni olarak, gençleri eğitme biçiminde sürdü.
Bu süreç içinde, eğitimciliğimin hemen her aşamasında yaptığım işi hep sorguladım. Elimden gelen ve doğru bildiğim her şeyi yapmama rağmen, sonuçlar beni hiçbir zaman için tatmin etmedi ve eğitim üzerinde hep kuşkularım oldu. Ama bilinen klasik nedenler ve olanaksızlık bahanelerinin ötesinde, asıl nedenini de bir türlü bulamadım.
Çünkü her şeyin ve tüm sorunların eğitimle çözüleceğine inandığım ya da inandırıldığım halde, ülkede eğitim seviyesi yükseldikçe sorunlar çoğalıyordu. Ama nedense ülkede herkesin inancı ve umudu da hala eğitimdeydi. Herkes önce eğitim, her şeyin başı eğitim diyordu.

Oturum Aç
Kullanıcı Adı:
Şifre:	Şifremi Hatırlat
	Beni Hatırla