ELİF – EYLÜL



O bir adamdı, yani adam gibi adam. İki elli, iki ayaklı,gövdesinin üstünde kocaman olmasa da gövdesine uygun bir kafası olan adam.

Ela gözlerindeki ufku görebilme yetisiyle, sinsiliği sezebilen, kocaman ağzında hoş görünmeyen dişleri ve sevmesin bilen adam gibi adam yani.

Yıllar önce sevdalanmış; hem de aşık olurcasına sevdayı bildiği, öğrendiği kadar sevmiş. Başka kadınlarla ilişki kurmadığı gibi sevdasına ihanet etmemek için de çevresinde dolaşan güzellere yüz vermemiş. Hiç bir kadınla ilişkiye girmemiş; sevdası aklına geldikçe girememiş.

Yılların aşk yorgunu bu adam 25 yıllık büyük aşkının acısını taşıyamaz hale gelmiş. Büyük aşkın acısıyla alevler içerisinde yanarken mini, mini bir kız görmüş ve ‘’Çivi çiviyi söker’’ Anadolu’da bu ata sözünden yola çıkarak Almış eline bir yeni çivi ve çekiç; vurdukça eski çivinin üzerine, yeni çivinin altında derinlere inmeye başlamış. İndikçe derinlere eski çivi, adamın yüreğimde derin yaralar bırakarak gönlünün taaa uç noktasında sağlanıp kalmış. Eski çivi indikçe yerini yeni çiviye bırakmış.

Yeni bir sevdaya kaptırmış kendisini. Yıllarca buğun, buğun ateşlerinde yandığı eski aşkının acıtan sayfalarını silmeye çalışsa da sayfalarda izleri kalmış yinede.
Adam ikinci acıya dayanabilecek mi orası meçhul tabi!

Sildiği eski aşk sayfalarını yeni sevda türkülerini yazmaya başlamış. Yazdıkça da eskinin acısı belirip bir yerlerini kanatmaya başlamış!

Eylülde sevmişti genç kadını. Ona ELİF dedi. Arap Alfabesinin ilk harfi olması ve dimdik, düz, eğilmez, bükülmez, kırılmaz bir harf idi. İçerisinde birçok giz taşıdığını düşünerek ona Elif demişti.

Elif şiiri


Hayalin gezer peşimde
Özledim gel yat döşümde
Kucaklayıp hep düşümde
Sarıyorum Elif diye

Yetin dersen eğer azla
Gelmelisin cilve nazla
Her gün biraz daha fazla
Arıyorum Elif diye

Ateş düştü senden bana
Kül olurum yana, yana
Yolda kimi görsem ona
Soruyorum Elif diye

Unutturdun bana dini
Ne olursun anla beni
Hayalimde daim seni
Kuruyorum Elif diye

Gonca, gonca güllerimle
Çağırırım dillerimle
İpek saçı ellerimle
Tarıyorum Elif diye

Akıttığım kanlı yaşa
Yiğit kurban hilal kaşa
Bu başımı taştan taşa
Vuruyorum Elif diye...

Harun Yiğit