" Ellerin Çocuk

Zift karası sürmüşsün
Yüreğinin kapak uçlarına
Dünya sana karanlık,
Dünya dar! ...
Zılgıtlıyorsun yaklaşanları.
Kalp kapakçığında sorun var;

------Ama ellerin,
---------Ellerin çocuk! ...

Kanı kaynayanları
Donduruyorsun üşüyen yanınla.
Akortsuz bir keman sesinde bakışın.
Gözlerine iğde dikeni çakılmış
Tepelerin boran - kar
Kaybolmuş sessiz sessiz akışın
Kalp damarlarında sorun var;

------Ama ellerin,
---------Ellerin çocuk! ...

Çöllere dönen yüreğinden
Kovulmuş Mecnun.
Ferhat külüngünü beynine vurmuş.
Deve dikenleri bürümüş bahçeni
Son nefesinde hayat
Yüreğin ah-u zâr.
Dalgalar denizinde kudurmuş
Kalp atışında sorun var;

------Ama ellerin,
---------Ellerin çocuk senin! ...

Ali Şeyh Özdemir "




Güne düşen, düştüğü yer kadar, kapsama alanı dışına çıkarak, Ortadoğu’ dan yerkürenin - ıstırap yüklü- her coğrafyasına; sevinci az, acımtırak ve utanç yüklü yürek kanamalarıyla dolu yaraya vurgu yapan;

-Devasa dünya fotoğrafına yönelik- insancıl söylemlerle -insanın insana zulmünü öne çıkarıp- sorumlu ve yürekli mesajlar veren;

Düşüncesiz ve sorumsuzca atılan her adımın en çok çocuk yüreğini kanattığı, kara gözlere katran atığı kirlilikle görüş engeli getirdiği bir coğrafyada kümelenen aşağılık zihniyetleri ve “KARA” nın asaletine yakışmayan kararmış yürekleri sorgulayan;

Taşınması zor bir yükün yıkılası ağırlığı altında bırakılmakla kalmayıp; kaderine terk edilen masumiyetin minik omuzlarında çektiği elemi de haykıran;

Ve her halükârda çocuk olan çocuksu ellerin, yetişkin ama yetişememiş(!) içi boş başaklarca nasıl örselendiğini dillendiren;

Çok güzel, güncel, derin ve duyarlı dizeler…

Bir okur, bir anne ve bir dünya insanı olarak; özümün kanadığını, içimin soğuduğunu ve utanç denilen o arsız duygunun yüzümü gölgelediğini görerek, hissederek, kavrayarak; lânetledim, zulmü amaç ve araç edenleri!

Kalemin efendiliğine, zarafetine, derinliğine, sorumluluğuna ve
O kalemi ne için, nasıl kullanacağının bilincindeki değerli dost’ a saygıyla...



kaynak:http://www.antoloji.com/