bakracı kırılan Hayyam'ın
şarabi gözyaşlarında uzun bir çöldüm
seni bedevileştirirken

içinde vaha aradım
kalbinin güzelliğinde
bütün serçeler ağladı
en çok siz gittiniz

...


olgunlaştıkça meyveler ağacında
acıyı unuttu çekirdeğinde
an dikçe sarmaşıklanırken takvimde
andıkça gelen bağ bozumu...


yüzünü unuttu rüzgar şehirlerin
ıssızlık yalpanırken kaldırımlarda
ölgün ışıkların altında
yalnızlık boylu boyunca yürüdü

bütün gölgeler eşruhuna demlendi
yağmur saçlarını uzatırken


...



göğsüm öyle parçalanırken göğünde
can katarlarım şafağı hoyrat sürgünlerde
kiprik uçlarında asılırken sesin
en çok siz gittiniz

....


‘’fil ile güvercinin evliliğine‘’
hazırlanıyor
tabloda can çekişirken Frida
can sukût-u kelâma düştükçe
renklerin kökleri talan...


/-lirik şerçelerin seslerini siz de duydunuz mu?-/


...

lirik serçelerin kanatlandığı dallardan
üç elma düştü türabıma
biri aşka, biri acıya
biriyse yazgıma
ama hepsi de çürüyüp gitti

/-yağmurlar ne çok besledi incir ağacını ocağımda-/


...

kaç bilinmeyenli bir denklem
köşeleri kanadıkça aşk'genin
x'in y'yi bulma vesvelesi
gölgeni öperdi kaîslerinin içinde büyüyen kavislerin
hep bir'den çıkıp on'a varma telaşı

sen hep ‘’x‘’ olsan
bulunmayan ordinatlarında
yüreğinin teğetleri
sonsuza acıyla bükülürdü


ara be ‘’x‘’ !..
bul beni...
izdüşümlerin düşmeden düş çukurlarıma
arabeks şiirler topladım
farkını yokluğunda nadaslarken


...


şehirlerin avuçları kanarken
yüzünü saklar yıldızlar
penceremden şahlanır cancağız katar
bütün limanların isyanı vardı
nisyana boylanan gemileri
dalyanlarında kalan korkuları


/-siz ağlayan martıları beslediniz mi-/

kırılan rüzgarın koynunda




...
ne zaman aşkı tattık
o zaman büyüdük


‘’ben‘’ ne zaman büyüdüm
o zaman öldüm

-en çok siz gittiniz-