Ey Dostum !

Güneş olup zamanların üstüne
Doğmalısın ey cananım, ey dostum.
Seni sende bıçaklayan haini
Boğmalısın ey cananım, ey dostum.

Yağmur misal ahir zaman çağına,
Umutların su bekleşen bağına,
Damla damla hem soluna, sağına
Yağmalısın ey cananım, ey dostum.

Düşerekten kızgın saçta potaya,
Aşk kılıcın kuşan da gel ortaya.
Cümlelerin sonundaki noktaya
Sığmalısın ey cananım, ey dostum.

Tamahkârsan, oldun gittin bir hasta
Cömertlere yol gösterir tek usta.
Gizleyerek iyiliği üst üste
Yığmalısın ey cananım, ey dostum.

Benliğinden çıkarıver gururu,
Var menzile içiver aşk şurubu.
Bulutların memesinden yağmuru
Sağmalısın ey cananım, ey dostum.

Helâl kazan ekmeğini, aşını
Dindir artık, gözlerinin yaşını.
Hakikatin karşısında başını
Eğmelisin ey cananım, ey dostum.

Beyaz sayfa kabul etmez bir hata,
O muhteşem seni, beni okuta.
Ellerinle aşk dağından buluta
Değmelisin ey cananım, ey dostum.

Ruh kökünde gurbet mi var, sıla mı?
Zerrelere esirgeme selâmı...
Dilindeki şu lüzumsuz kelâmı
Kovmalısın ey cananım, ey dostum.

Ey Ceylan’ ım kaybetme hiç neşeni,
Nur iklimi sarmalamış hep seni.
Tutup içten sevmeyeni, seveni
Sevmelisin ey cananım, ey dostum.

Mustafa Ceylan