02.04.2008 03:51:10

Fransa'ya Fransız Kalmak

Mustafa Ceylan




"Fransız kalmak" diye bir söz vardır. Bir konuya yabancı kalmak anlamında dilimize yerleşmiştir. Nasıl ve neden yerleştiği üzerinde durmayacağım. Ama, gerçekten son zamanlarda Fransa ve Nato ilişkilerinde önemli gelişmeler olmakta ve biz gündelik iç meselelerle uğraşırken, böylesi önemli bir konuda Fransız kalınmasını asla kabul edemiyorum.

Peki, konunun esası nedir?

Konunun esası; öteden beri "Bize dost görünüp-dostane hareketler yapmayan Fransa' nın Nato'nun askeri kanadına üyeliği konusu"..

Ermeni sokırım tasarısı gibi saçma-sapan bir tasarıyı gündeminde ısıtıp ısıtıp sıcak tutan Fransa'nın bugünlerde Türkiye'ye "muhtaçlığı" var. Bugüne kadar yaptıklarını arada bir düşündükçe,"ya Türkiye veto ederse" demeden kendini de alamıyor. Çünkü Fransa, Irak olayları başından beri Nato'da yabancıları oynamaktaydı. Şimdi 1.000 adet aktif silahlı gücüyle geri dönmek istemekte. Kendisini bu güne kadar Bakanlar ve çeşitli kademelerde temsil ederek Nato içinde bulundurmaya çalışan Fransa, Natonun silahlı-askeri oluşumlarına iştirak etmiyordu. Zaten uzun yıllardan beri de Nato'ya şüphe ile bakmıştı hep. Şimdilerde "Taliban" bahanesiyle, hazırlıklarını tamamlamış gözükmekte.

Bu "u dönüşü" nde Fransa, Türkiye' ye yanaşarak, tarihi "ikiyüzlülük politikasını" sürdürmeye devam ediyor.

Bizim Dış İşlerimiz, umarım olayın farkındadır. Ve umarım ki, uluslararasında söylenegelen "dostluk-barış vb" söylemlerinin yaldızlarına inanmayız.

Evet,

Elimize önemli bir fırsat geçmiştir.

Fransa'nın bu talebini-Nato'nun askeri kanadına dönme isteğini- çok iyi değerlendirmeli ve konuya "Fransız kalma" dan, gerekli hassasiyeti gösterip, Fransa' ya hayatının dersini vermeliyiz diye düşünüyorum.

Bizim Anadolu coğrafyası ile zaman zaman yakından ilgilenip, Diyarbakır'a kadar gelen Fransız yetkililerini, Başbakan-Cumhurbaşkanları eşlerini unutmamalıyız ve onların bölücü örgüte arka çıkışlarını, o yetmediği gibi, Ermenilerin saçma projelerine destek verişlerini göz önünde tutmalyız.

İç siyaset, muhakkak ki önemli. Amenna, kabul. Lâkin, dış siyasette elimize geçen böyle bir koz, bizim için altın bir fırsattır.

De Goulle zamanında Fransa, ABD'nin İngiltere'ye nükleer silah yapımı müsaadesi vermesi ve teknolojik yardım yapmasını kabul etmemiş, Avrupa kıtasında kendisinden başka bir ülkenin bu güce sahip olmasını protesto etmek için Nato'nun askeri kanadından çekilmişti...

Yani, ülkeler siyaseti, esasında tamamen bir "çıkar siyasetidir." Karşılıklı güven, iyi niyet ve ilişkiler sadece göstermelik senaryolardır. Herkes, her millet kendini ve kendi milli çıkarını gözetmektedir.

ABD, Fransa veya İngiltere... Bütün bunlar, her zaman ve daima yeri geldiğinde bizi sırtımızdan hançerlemişlerdir.

Yanıbaşımızdaki İran 'ın nükleer alandaki çalışmalarını takip ederken, öte yandan Avrupa cenahındaki bu yeni gelişmeleri de sıkı takip ve değerlendirmek zorundayız.

Fransa'nın Nato'nun askeri kanadına dönüş talebini "veto edecek" bir Türkiye olsak "keşke" diyorum..

Tarih, milletler mücadelesidir. Bu mücadelede başarı, etkin ve kararlı bir "Dış Politika" yı ister.