Gerçeğimsin

Bir bankta oturmuş
Etrafı seyrederken
Sağımdan solumdan insanlar geçerken
Sokak satıcısının avazı çıktığınca bağırırken
Ve ben bir noktaya dikilmiş gözlerimi alamazken
Kalabalık içinde yalnızlık ezberimi bozan
Bir ben gibi içimde
Bir sen gibi içinde beliren varlığım

Yakıp kavuran hasretinle
Düşüncelerime bir hasır gibi dokunmuş
Her desenine ilmek ilmek işlenmiş
Sen! yüreğimin ortasına serilmiş
Unutamadığım,
Yokluğuna alışamadığım
Damla gözlüm

Anladım ki sen!
Bana bir nefes kadar yakın
Bir gölge gibi yanımdasın
Ve sen benim
Söküp atamadığım
Ütopyam değil!
Gerçeğimsin.

Abdullah Ramazan