Hakk’ a giden yolda ibre şaşınca,
Dönüp de geriye kurulmak gerek!
Burgacın içinde özün taşınca,
Yıkılan bend ile durulmak gerek!



İşleyen demirin tutar mı pası,
Olur mu doğrunun kirli kupası?
Zenginin boşalıp dolarken tası,
Tavında dövülüp yorulmak gerek!



Güvercin donunda görünen kulu,
Hacı Bektaş Veli adında ulu!
Münkirin değil bu yol o’ nun yolu,
Yunus gibi yola er olmak gerek!



Çözülsün düğümler kardeşlik olsun,
İsterim dostluklar ebedî kalsın!
Bir'e bin veriyor Rabbim,  hamdolsun,
Bundan gayrisine hor olmak gerek!



Ölçüsü kaçarsa ağız tadının,
Mizanı şaşarsa hakta Kadı'nın...
Köprüyü yıkarsa çürük odunun,
Erdemin yanında var olmak gerek!

İyimser yüreğe saplanırsa ok,
İncinir seviler, incinir pek çok!
Hezaren düşlerin tecellisi yok,
Umudun evine yâr olmak gerek!

Sayrılı ufuklar yarıldı, bakın!
Umudun kanadı sarıldı, bakın!
Menzile birlikte varıldı, bakın!
Sevginin gücüne karılmak gerek!

Aktıkça bulanık sular durulur,
Değerler zinciri kolay kırılır.
Benliğe esaret mührü vurulur,
İşte bunun için hür olmak gerek!

Refika Doğan/Antalya -Eylül 2006